ผมเคยเขียนไว้ใน "ข้อควรระวัง" ว่า "เมื่อซื้อเครื่องดื่มหรือขนมจากแม้ค้า พยายามอย่าจ่ายด้วยแบงค์ใหญ่ให้เค้าทอน ให้เตรียมเงินไว้ให้พอดี หรือไม่ก็เป็นตังค์ย่อย นับเงินทอนให้ดี หากรู้ว่าถูกโกงให้พูดเสียงดัง อย่าปล่อยเลยตามเลย..."
วันที่ ๕ กรกฎาคม ๒๕๕๗ ผมบันทึกไว้ว่า...
รถจอดให้กินอาหารและเข้าห้องน้ำ บอกว่า "๑๕ นาที" แต่จริง ๆ แล้วไม่ใช่! - รถจอดนานกว่าครึ่งชั่วโมง - ล้างรถและฉีดน้ำล้างกระจก - ผู้โดยสารลงไปซื้อของกินและเข้าห้องน้ำ สกปรกแต่ก็ใช้ได้ - ล้างหน้า + ฉี่ - ชายหรือหญิงปะปนกัน - นอนอยู่ตำแหน่งเดิมนานเกินควร พอลงจากรถรู้สึกเวียนหัว แต่อาการปวดหลังเบาลง - จำเป็นต้องหาอะไรรองท้องเพื่อกินยา..
มีมุมขายของอยู่ทางด้านขวามือ ผมจำเป็นต้องหาอะไรกิน ดูที่เมนู สั่งกาแฟเบอร์ดี้ ๑ กระป๋อง ราคา ๑๒,๐๐๐ ดอง และโยเกิต ๑ ถ้วย ๑๐,๐๐๐ ดอง ไม่มีตังค์ย่อย ต้องจ่ายด้วยแบงค์ ๑๐๐,๐๐๐ ดอง เตือนตนเองเรื่องแม่ค้าเจ้าเล่ห์อยู่แล้ว ยังไม่ทันไรก็เจอเข้าซะแล้ว!! หญิงเวียด(เสื้อลาย) รับเงินไปแล้วแทนที่จะทอนให้ กลับทำเฉย พอทวงก็ทอนให้แต่ไม่ครบ แสร้งหันไปทำอย่างอื่น ต้องทวงอีกด้วยเสียงดังจนหลาย ๆ คนหันมาดู ผมสัมผัสได้ทันทีว่าแม่ค้าเจ้าเล่ห์ใช้วิธีนี้หาเศษหาเลยกับชาวต่างชาติอยู่เป็นนิจ...
ผมกินโยเกิตและกาแฟแล้วขึ้นรถไปกินยา จากนั้นก็ไปห้องน้ำอีกครั้ง...
พอคนขับสตาร์ทเครื่องเปิดเครื่องปรับอากาศ ผู้โดยสารต่างทยอยขึ้นรถ อากาศยังคงอบอ้าว มีผู้โดยสารชาวเวียดนามลงไปบ้างแล้ว ฝรั่งคู่หญิงชายทางด้านขวาย้ายลงไป เจ้าหนุ่มคนอยู่กลางย้ายไปแทนที่ ผมขยับไปนอนตรงกลาง เหลืออยู่ ๓ คนทำให้นอนสบายขึ้น แต่ก็ยังอึดอัด!!
ด้วยความเร็วประมาณ ๖๐-๗๐ กิโลเมตรต่อชั่วโมง รถวิ่งต่อไปอีกเป็นชั่วโมงจนถึงเมืองเว้ ไปจอดดับเครื่องอยู่ข้างถนน ขนสัมภาระและให้ผู้โดยสารชาวเว้ลง ใช้เวลานานทีเดียว เมื่อเรียบร้อยคนขับก็สตาร์ทเครื่องเสียงดัง "แชะ ๆๆๆ" แต่ไม่ติด ฝรั่งนักท่องเที่ยวคนหนึ่งพูดกับเพื่อนเสียงดังว่า "The bus breaks down!!"
อากาศบนรถเริ่มร้อนจนผมเหงื่อซึม!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น