๗ เมษายน ๒๕๕๗ ก่อนผมเดินออกจากที่พักไปเที่ยวชมวัด ป้าเมียะเมียะบอกว่า...วันนี้จีจี (ลูกสาว) จะพาไปงาน (ใช้คำว่า celebration)
๙ โมงเช้า เห็นผมกลับถึงที่พัก...ป้าเมียะเมียะรีบไปทำอาหารเช้ามาให้ เธอบอกว่าไม่ให้กินมาก เพราะเดี๋ยวผมก็จะต้องไปกินที่งานอีก...
เก้าโมงครึ่งก็พร้อมที่จะไปกันแล้ว มีมอเตอร์ไซค์ ๒ คัน ลูกสาวจีจีขี่คันนึง ส่วนผมต้องซ้อนท้ายจีจีไป...
หุหุ เกิดมาในชีวิตผมก็ยังไม่เคยนุ่งโสร่งซ้อนรถจักรยานยนต์ แต่ก็ไปได้นะ ไม่รู้สึกขัดเขิน ระหว่างทางผมถามจีจีว่างานที่จะไปนี้เป็นงานอะไร เธอบอกว่าเป็นงานบวชลูกแก้ว
ถึงบ้านที่จัดงานแล้วครับ...
เจ้าภาพเป็นญาติพี่น้องกับจีจี...
มาถึงเจ้าภาพก็พาไปที่เต็นท์ซึ่งตั้งอยู่ตรงลานหน้าบ้าน ผมเดินตามไปติด ๆ
จีจีหันมาบอกผมว่า
"eat first"
ช่วยกันตั้งโต๊ะกลม...
นำจานมาวาง...
ตักข้าวใส่จาน...
ตักกับข้าวมาเติม...
แล้วก็เรียกให้กิน หุหุ
"eat first" มันตรงกับกำเมืองว่า
"กิ๋นก่อน" คำนี้คุ้นหู แต่ไม่คิดว่าจะมาได้ยินในพม่า!
นี่แหละครับ รสชาติของชีวิต...
ผมกินได้ไม่มาก เพราะรองท้องมาก่อนแล้วที่ Mya Yatanar Inn
จีจีตักปลาให้...
เมื่อ ๓๑ ปีที่แล้ว จีจี น้องสาวของ San Win ยังไม่ได้แต่งงาน เป็นสาวจี๋เหมือนกับลูกสาวตอนนี้แหละ...
ผมใส่โสร่ง เมียะเมียะบอกว่าถ้าไม่พูดอะไร คนก็นึกว่าเป็นพม่า...
แขกที่มาในงานก็จะมาที่เต็นท์นี่ก่อน.... eat first กันทุกคน!
คำว่า "กิ๋นก่อน" คงอยู่ในความทรงจำของผมไปอีกนาน!
