ผมบันทึกไว้ว่า "ออกไปเจอแท็กซี่และรถตู้เหมือนที่เห็นในเว็บ - เดินไปที่รถเมล์จอด มีทั้งสาย 7 และสาย 17 - เลือกขึ้นสาย 17 บอกคนขับว่าไป"โฝโกว่" เค้าชี้ให้หาที่นั่งด้านหลัง - เป็นรถแอร์ - มีนักเดินทางอีก ๒ คน เป็นหนุ่มออสซี่ และสาวเวียดนามสัญชาติสหรัฐ - ตกใจเมื่อนั่งบนรถแล้วนึกได้ว่าลืมแลกเงินดอง โชคดีมีเงินเหลือมาจากทริปซาปาอยู่ในกระเป๋า ๓๕,๐๐๐ ดอง - ค่าโดยสาร ๙,๐๐๐ ดอง ให้ใบ ๒๐,๐๐๐ กระเป๋าขออีก ๑,๐๐๐ แล้วทอนให้ ๑๒,๐๐๐...."
สาวเวียดพูดสำเนียงอเมริกันกับฝรั่งสำเนียงออสซี่ ฟังแล้วสนุกดี อยากรู้จังเลยว่าคนเวียดนามที่เกิดในอเมริกาจะมีความรู้สึกเช่นไรเมื่อได้กลับมาสัมผัสดินแดนซึ่งตัวเองเรียกว่า my country...
รถเมล์หมดระยะที่ Long Bien ผมแบกเป้ออกเดินสู่ที่พักทันที...
ได้เห็นกำแพงเซรามิกสมใจตั้งแต่วันแรก...
เก็บภาพตั้งแต่เริ่มย่างเท้าไปตามถนนในกรุงฮานอย...
ผมเข้าใจผิดคิดว่า St. Joseph's Cathedral อยู่ไม่ไกล แต่เดินเท่าไหร่ก็ไม่ถึงซักที พอดีมีมอเตอร์ไซค์รับจ้างเข้ามาถาม เขาชูสองนิ้วเมื่อทราบจุดหมายที่จะให้ไปส่ง ทีแรกผมก็ไม่เข้าใจ ต่อมารู้ว่าหมายถึง ๒ หมื่นดอง ผมเอาเงิน ๑๗,๐๐๐ ดองที่มีอยู่ให้ดู บอกว่ามีแค่นี้แหละ หนุ่มเวียดพนักหน้าตกลง รับเงินไปแล้วยื่นหมวกกันน็อคให้สวม ก่อนที่จะพาผมตะบึงไปบนถนนอันสับสนวุ่นวายยิ่งกว่าในมัณฑะเลย์!!!
ในที่สุดก็ไปจอดที่หน้าปากซอยซึ่งมีนักท่องเที่ยวเดินขวักไขว่ สารถีชี้บอกว่าแถวนั้นมีโรงแรมเยอะ เขายื่นมือให้จับแล้วจากไป ผมเดินเข้าซอย เห็น Hanoi Backpackers Hostel อยู่ทางด้านซ้ายมือ แต่ยังไม่แวะเข้าไปถาม เพราะอยากพักที่ Central Backpackers Hostel มากกว่า เดินต่ออีกหน่อย...ผ่านโรงแรมทางด้านขวามือ พนักงานหนุ่มเรียกให้ผมขึ้นไปดู dorm bed ของเขาก่อน พาเดินขึ้นบันไดไปอีกหลายชั้น เปิดให้ดูห้อง dorm ซึ่งมีเตียงอยู่ ๔ เตียง ดูไม่สะอาดเอาซะเลย มีฝรั่งพักอยู่บ้างแล้ว พอรู้ว่าคืนละ $6 ผมเดินออกทันที เจ้าหนุ่มเดินตามมาติด ๆ ถามว่าอยากจะพักเท่าไหร่ล่ะ? ผมปฏิเสธแล้วตามหา Central Backpackers Hostel ต่อ เดินถึงสุดซอยแล้วเลี้ยวซ้าย...ไปอีกนิดเดียวก็เจอ!
พอเปิดประตูสไลด์เข้าไป เจ้าของโฮสเทลหนุ่มเวียดนามหน้าตาหล่อเหลาถามเป็นภาษาอังกฤษสำเนียง British ว่าจะให้ช่วยอะไร? ผมบอกว่าอยากได้ dorm bed เค้าก็ถามต่อว่าจะพักกี่คืน? พอได้ยินว่า ๓-๔ คืน กลับบอกว่าไม่ได้ อ้าว...งั้นจะให้พักกี่คืนล่ะ?...ผมข้องใจ คำตอบคือพักได้แค่คืนนี้คืนเดียว พรุ่งนี้มีคนจองเต็มหมดแล้ว!
ได้พักตั้งหลักในฮานอยก่อน ๑ คืนก็ยังดี ผมตัดสินใจพักแล้ววางแผนต่อทันที พรุ่งนี้ต้องเดินทางไปเมืองเว้เลย ทิ้งฮานอยเอาไว้ก่อน แล้วค่อยกลับมาพัก ๓-๔ คืนก่อนขึ้นเครื่อง มันจะยิ่งดีเสียกว่า!
เพื่อน ๆ เห็นหรือยังว่าการเดินทางสไตล์ลุงน้ำชาต้องอาศัยการ improvise แก้ไขปัญหาเอาดาบหน้าจริง ๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น