จากวัดกลางและวัดประชาเลียบริมน้ำสังแกไปอีก ๕๐๐ เมตร ผมเลี้ยวขวาแล้วเดินเข้าซอยไปอีก ๒๐๐ เมตรก็เห็นซุ้มประตูวัดโบวิลตีกรอบให้รูปวิหารหลังใหญ่สไตล์เขมร...
แสงแดดไม่แผดเผาแล้วนะ! ความร้อนระอุบนพื้นถนนลดลงจนไม่เหลือให้รู้สึก สองขายังพาผมเที่ยวได้อย่างสบาย ๆ งานนี้ไม่ต้องพึ่งจักรยานเช่า
ผมทำหน้าที่เหมือนเดิมคือเก็บภาพมาฝาก...
หวังว่ารูปแบบของโบสถ์วิหารในวัดเขมรคงจะเริ่มคุ้นตาเพื่อน ๆ บ้างแล้ว...
ทางด้านขวา...ลีลาวดีและกระต่ายไร้วิญญาณแต่งแต้มจุดขาวลงบนภาพอาคารโคโลเนียลสไตล์
ของเก่าก็มี ของใหม่ก็มา ผมเดินบันทึกภาพไปรอบ ๆ
จากวิหารสีเหลืองถัดมาเป็นวิหารสีขาว มีรูปทรงและขนาดพอ ๆ กัน...!
ฝนทำท่าว่าจะตก ผมสาวเท้าก้าวเดินออกจากวัดโบวิลไปข้ามสะพานทางหลวงหมายเลข 5
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น