ถ้าเปรียบกับสถานีขนส่งกาญจนบุรีที่ผมเดินทางไปล้างพิษฯ เมื่อเดือนตุลาคมปีที่แล้ว สถานีขนส่งเมืองสุรินทร์ดูเล็กกว่าหน่อยนึง...
จะเดินทางไปไหนต่อก็มาขึ้นรถที่นี่ ผมเห็นรถตู้ไปช่องจอมจอดรออยู่ตั้งแต่เช้า คิดในใจว่าหลังจากเที่ยวหมู่บ้านช้างก็จะมาขึ้นรถตู้ไปช่องจอมเพื่อเดินทางต่อไปยังเสียมราฐ...
นอกจากรถบัส รถตู้ รถสองแถวเล็ก เค้ายังมีรถสองแถวใหญ่อย่างที่เห็น ซึ่งเป็นรถโดยสารไปอำเภอเขวาฯ
ได้คุยกับคนขับซึ่งพูดจาด้วยดี ทำให้นึกอยากนั่งรถอย่างเนี้ยไปเที่ยวเขวาสินรินทร์ (ดินแดนหัตถกรรม เลิศล้ำภูมิปัญญา ตระการตาผ้าไหม ระบือไกลประคำสวย ร่ำรวยประเพณี มีปราสาทโบราณ สืบสานเพลงกันตรึม) ขึ้นมามันที น่าเสียดายที่มีเวลาไม่พอ!
การเดินทางไป "ตากลาง" หมู่บ้านช้าง จากสถานีขนส่งเพื่อน ๆ ต้องนั่งรถสองแถวสาย สุรินทร์-กระโพ ซึ่งจอดอยู่ตรงใกล้มุมอาคาร (P) ด้านโรงแรมมาเจสติก...
ผมมาไม่ทันรถเที่ยวแรก จึงต้องรอเที่ยวถัดไป ซึ่งจะออกประมาณ ๑๐ โมง หรืออาจล่าช้ากว่านั้น...
สถานีขนส่งมีร้านมินิมาร์ทอยู่ตรงหัวมุมอาคาร สามารถหาซื้อเสบียงและน้ำดื่มนำติดมือไปได้...
ขอขอนำข้อเขียนเรื่องการเดินทางไปบ้านตากลางจากหนังสือ “ตากลาง” ของพิทยา หอมไกรลาศ มาลงอีกครั้งดังนี้...
ถ้าเดินทางมาจากตัวจังหวัดสุรินทร์ สามารถใช้ทางหลวงสายหลักหมายเลข ๒๑๔ ที่เชื่อมสุรินทร์กับอำเภอท่าตูม เมื่อมาถึงบ้านหนองตาดตรงหลักกิโลเมตรที่ ๒๖ เลี้ยวซ้ายผ่านบ้านบะ บ้านกระโพ และบ้านจินดา จนถึงบ้านตากลางรวมระยะทาง ๕๖ กิโลเมตร เส้นทางนี้สามารถนั่งรถโดยสารจากสถานีขนส่งมาต่อรถจักรยานยนต์รับจ้างที่บ้านหนองตาดเข้าไป หรือจะนั่งรถสองแถวประจำหมู่บ้านตรงมาที่บ้านตากลางเลยก็ได้ แต่ละวันจะมีรถเพียง ๔ เที่ยวและเวลาเข้าออกไม่แน่นอนจะไปรถตู้ก็ได้ แต่ต้องลงแล้วต่อรถเข้าไปบ้านตากลางอีกทอดนึง...
นี่คือรถสองแถวประจำหมู่บ้านอย่างที่บอกไว้ในหนังสือ "ตากลาง"...
ผมชอบสถานีขนส่งสุรินทร์ ซึ่งจัดไว้เป็นระเบียบ สะอาด ปราศจากความวุ่นวาย ต้องยกหัวแม่โป้งให้!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น