วันจันทร์ที่ 15 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559

แบกแรดไปเขมร - เดินทางถึงช่องจอม

สุนัขเห่าเสียงขรม... ขณะที่ผมแบกเป้ออกไปยืนอยู่กลางถนนหน้าโฮมสเตย์หมู่บ้านช้างเมื่อเช้ามืดวันที่ ๒๓ มกราคม ๒๕๕๙!


วันนี้เป็นวันที่จะต้องขึ้นรถตู้ไปช่องจอมเพื่อเดินทางต่อไปยังเสียมเรียบ ผมต้องไม่ให้พลาดรถสองแถวเที่ยวแรกจากบ้านหนองบัวไปยังสถานีขนส่งสุรินทร์ ตื่นตั้งแต่ตี ๕ ผมเตรียมตัวพร้อมแล้วสำรวจว่าไม่ลืมอะไร จากนั้นก็แบกำเป้ลงไปหาทางออกจากบ้าน พบว่าประตูหลังถูกล็อคจากภายนอก ต้องไปดูที่ประตูหน้า ทีแรกก็เปิดไม่ได้ ต้องออกแรงผลักให้เปิดออก ผมเดินแบกเป้ข้ามถนน นำเป้ไปวางไว้ที่ป้ายบ้านบุญเหลือ แล้วหย่อนก้นลงนั่ง

เสียงสุนัขปลุกให้คุณประชิดต้องลุกขึ้นมาเปิดประตูถามว่าทำไมถึงได้ตื่นเช้าจัง ผมขอโทษที่ทำให้ตื่นกันหมด คิดว่ารถสองแถวเที่ยวแรกมา ๖ โมงก็เลยออกมารอก่อน  ท่านประธาน อบต. บอกว่า "นอนไม่หลับอยู่แล้ว...เห็นไฟเปิด"  แสดงว่าท่านคอยดูผู้มาพักด้วยความเป็นห่วงจริง ๆ บอกด้วยว่ารถสองแถวจะต้องวิ่งผ่านไปก่อน...แล้วถึงค่อยกลับออกมา


ท่านเรียกให้ผมนั่งดื่มกาแฟคุยกันก่อน...ุ


"นั่นไง" คุณประชิดชี้ให้ดูรถสองแถวที่วิ่งผ่านมา ผมรีบกดชัตเตอร์ เก็บได้แต่ภาพเบลอ ๆ


ยังมีเวลา...ผมเข้าไปดูช้าง ๒ แม่ลูกอีกครั้ง


มัวแต่คุยเพลิน... ผมไม่ทันเห็นรถสองแถวที่วิ่งออกมาแล้วผ่านเลยไป โชคดีที่แม่บ้านของท่านประธานช่วยเรียกให้รถหยุดได้ทัน...


ถ้าพลาดรถคันนี้ก็ต้องรออีก ๒-๓ ชั่วโมง ผมขอบคุณแล้วหิ้วเป้ไปขึ้นรถ ขณะร่ำลาครอบครัวบุญหลายและท่านผู้ใหญ่บ้านซึ่งผ่านมาพอดี ผมได้เห็นสายตาที่เปี่ยมด้วยความเป็นมิตร  รถกระชากตัววิ่งออกไป...


วิ่งค่อนข้างเร็วคล้ายกับว่ากำลังแข่งกับอาทิตย์ที่เริ่มส่องแสงแรงกล้า....


จอดรับส่งผู้โดยสารไปตามทาง...




ไปจอดเก็บค่าโดยสาร ๕๐ บาท.... ก่อนวิ่งเข้าสถานีขนส่ง


ผมแบกเป้ตรงไปยังช่องจำหน่ายตั๋วทันที  โชคดีจังที่มาทัน รถตู้ไปช่องจอมเที่ยว ๘.๓๐ น. กำลังจะออกพอดี ผมจ่ายค่าโดยสาร ๔๕ บาท คนขายเขียนตั๋วให้แล้วบอกให้ไปขึ้นรถได้เลย...


รถว่าง มีผู้โดยสารไม่กี่คน ผมนั่งเบาะด้านหลังคนขับ...


รถวิ่งออกไปตามทางหลวงหมายเลข 124  รับส่งผู้โดยสารไปเรื่อย ๆ จนถึงสถานีขนส่งอำเภอปราสาท ห่างจากเมืองสุรินทร์ประมาณ ๓๐ กว่ากิโลเมตร....



ระหว่างจอดรอผู้โดยสาร มีแม่ค้านำกล้วยปิ้งมาขาย ไม้ละ ๒๐ บาท ดีจัง...ผมมีอาหารเช้าแล้ว!


จากสถานีขนส่งอำเภอปราสาทวิ่งไปด่านช่องจอมอีกเกือบ ๔๐ กิโลเมตร...


ถึงปลายทางที่ช่องจอมแล้วครับ! เหลือผมคนเดียว ทีแรกคิดว่าจะมีอาคารท่ารถ แต่กลับมีแค่เนี้ย..


รถจอดที่ปลายทาง ผมบอกคนขับว่าจะต่อรถไปเสียมเรียบ สารถียูเทิร์นกลับไปส่งผมที่จุดบริการนักท่องเที่ยว...


เจ้าหน้าที่บอกว่ามีรถโดยสาร VIP วิ่งจากช่องจอมไปเสียมเรียบ ค่าโดยสารคนละ ๓๕๐ บาท รถเที่ยวแรกออก ๘ โมงเช้า ผมมาไม่ทัน! ถ้าจะรอเที่ยวต่อไปก็ต้องบ่าย ๓ โมงโน่น!

"ไม่รอหรอก" ผมบอกตัวเอง.... ตัดสินใจข้ามไปยังเขมร แล้วหารถไปเสียมเรียบด้วยตัวเอง


ไม่กลัวอะไรทั้งนั้น ผมแบกเป้เดินตรงไปยังด่าน ตม. ไทยทันที...

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น