ไปเที่ยวบ้านตากลาง ก็ต้องไปวัดป่าอาเจียง! บล็อกของ "โลญสราวุธ กอนกูย" สอนภาษากูยหรือภาษาส่วยไว้ว่า "อาเจียง หรือ อาจีง แปลว่า ช้าง" ดังนั้น "วัดอาเจียง" ก็คือ "วัดช้าง" นั่นเอง
จากหมู่บ้านหนองบัว (N) ปั่นจักรยานล่องลงไปทางบ้านตากลางประมาณ ๕๐๐ เมตรก็พบทางเข้าวัดอาเจียง (W) ไม่ไกลจากนั้นผมเห็นอาเจียง ๒-๓ เชือกอยู่ในป่าละเมาะริมทาง...
ถัดไปมีรูปปั้นช้างและควานหันหน้าออกถนนหลวงพร้อมป้าย "วัฒนธรรมการคล้องช้าง" บริจาคสร้างโดยนายสิงห์ไชย มงคล และบุตร...
ถนนคอนกรีตเข้าไปยังตัววัดยังสร้างไม่สมบูรณ์...
เข้าไปอีกนิดยังเป็นทางลูกรัง...
เห็นป้ายบอกทางไปสุสานช้างอยู่ทางด้านซ้ายมือ...
ไปที่อาคาร (3) ซึ่งใช้เป็นวิหารก่อนนะครับ...
เป็นทั้งที่ประกอบศาสนกิจและศาลาอเนกประสงค์ รวมกันหมดที่นี่...
ที่ขาดไม่ได้คือห้องน้ำ...
ทางวัดกำลังก่อสร้าง "ศาลาเอราวัณ" สัญลักษณ์ช้างทางพระพุทธศาสนา...
อยู่นั่นไง... ใหญ่โตทีเดียว (4) !!
อะไรก็ให้มีช้างไว้ก่อน เพื่อพัฒนาเป็นแหล่งท่องเที่ยว...
ศาลพระครูปะกำช้าง (7) ที่ผู้คนไปเคารพกราบไหว้...
พระพิฆเนศยืนประทับบนงูยักษ์...
สุสานช้างอยู่ในป่าละเมาะ (5)...
ที่เห็นคงเป็นกุฏิพระ...
มาเยือนหมู่บ้านช้าง เพื่อน ๆ ก็ต้องมาวัดป่าอาเจียง หลายคนคงอยากเห็นศาลาเอราวัณในสภาพที่เสร็จสมบูรณ์...
คงจะดูงดงามยิ่งนัก ผมไม่สัญญาว่าจะกลับไปถ่ายภาพมาให้เพื่อน ๆ ได้ดู เกรงว่าถึงวันนั้นสังขารจะไปไม่ไหวแล้ว!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น