จะเรียกว่า "ห้องรับแขก" หรือ "Lobby" ก็คงไม่ตรงนัก เพราะจริง ๆ แล้วมันคือ ห้องเก็บของ ที่ไว้จักรยาน ที่หลับนอนของหลาน ๆ ที่นั่งดูโทรทัศน์ และที่นั่งพักของแขกด้วย สภาพเช่นนี้แหละที่ทำให้เจ้าของโรงแรมมีปัญหากับทางการ Mya Mya จำเป็นต้องรีบกั้นห้องให้เป็นสัดเป็นส่วนโดยเร็ว แต่เธอยังไม่มีเงินพอ!!
ค่ำวันนี้ "ห้องรับแขก" ยังถูกจัดเป็นห้องอาหารสำหรับแขกด้วย บนโต๊ะตัวที่ถูกอวดว่าเป็นของเก่าหาไม่ได้อีกแล้วมีอาหารตั้งรออยู่ ผมถูกเรียกให้ลงมือทันที...
ผมกินไปคุยไป เป็นช่วงเวลาที่ได้ทบทวนถึงความหลังเมื่อ ๓๑ ปีที่แล้ว พอกินอิ่ม Gyi Gyi ก็เก็บถ้วยชามไป แล้วยกของหวานมาให้ มันหวานสุด ๆ ผมกินได้แค่ชิ้นเดียว!
พรุ่งนี้ผมจะออกเดินทางต่อ คืนนี้จึงต้องเขียนอะไรซักอย่างนึงลงในสมุดของ Mya Yatanar Inn...
ก่อนจรดปากกา...ผมเปิดไปเจอบันทึกของ "คุณแอน" หญิงไทยที่ได้ไปพักที่นั่น!
มีอัลบั้มภาพวางอยู่ด้วย ผมนำมาเปิดดูอีกครั้ง รูปขาวดำที่เห็นคือ Mya Mya (สาวคะฉิ่น well-educated) ตอนเป็นสาว ส่วนภาพที่อยู่ทางด้านขวานั่นใครเอ่ย? อิอิ ผมรู้สึกดีใจที่ได้เห็นรูปถ่ายตัวเองเมื่อ ๓๑ ปีก่อนยังถูกเก็บไว้อย่างดี Gyi Gyi บอกว่ามีคนไทย ๓ คนเท่านั้นที่จะอยู่ในความทรงจำของ Mya Yatanar Inn ตลอดไป คนหนึ่งคือผม อีกสองคนคือ "คุณชัย" เจ้าของ spicy hostel ผู้ที่ไปช่วย Mya Mya ตัดต้นไม้ และ "คุณแอน" สาวไทยคนเก่ง
ถึงเวลาจ่ายค่าที่พัก ผมมีเงินพม่าอยู่ในกระเป๋าตังค์ ๒ แสนกว่า เป็นธนบัตร ๕๐,๐๐๐ จ๊าด ๔ ฉบับ และเงินปลีกอีกเล็กน้อย ปัญหาคือ ที่นี่ผมไม่สามารถหาธนาคารที่จะแลกเงินได้ Mya Mya บอกว่าให้จ่ายแค่ค่าที่พักก็พอ ค่าอาหารและน้ำดื่มไม่ต้อง ผมรู้แต่แรกแล้วว่าค่าที่พักที่นี่คืนละ ๙๐,๐๐๐ จ๊าด ($10 ตามอัตราแลกเปลี่ยนที่นี่) พัก ๒ คืนก็ ๑๘๐,๐๐๐ ผมส่งแบ้งค์ ๕ หมื่นที่มีอยู่ทั้ง ๔ ใบให้ Mya Mya บอกว่าเศษตังค์ที่เหลืออยู่คงพอสำหรับค่ารถโดยสารจาก Pakokku ไป Nyaung U (ค่ารถไป Nyaung U ๑๐,๐๐๐ จ๊าด) Mya Mya บอกว่าไม่ได้ ๆ ต้องมีเงินสำรองไว้ใช้ระหว่างทางด้วย เธอส่งธนบัตร ๕ หมื่นจ๊าดคืนมาให้ ๑ ฉบับ ผมรับไว้แล้วกล่าวขอบคุณ Mya Mya ตอบเบา ๆ ว่า "You're welcome!"
ชำระค่าที่พักเรียบร้อยแล้ว ผมต้องขอตัวขึ้นนอนก่อน จะได้พักผ่อนเอาแรงไว้สำหรับการเดินทางไป Nyaung U ในวันรุ่งขึ้น
Good night, Mya Mya! Gyi Gyi!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น