ผมต้องปั่นข้ามเขาอย่างที่เห็นในภาพถ่ายดาวเทียม กว่าจะถึงจุดที่เป็นทางเรียบ ขณะนั้นใกล้ค่ำ...แสงเหลือน้อยเต็มที !
"แยกปางเคาะ" คือจุดตัดหรือ intersection ใหญ่ บอกให้รู้ว่าเข้าเขตเด่นชัยแล้ว แต่ไม่รู้ว่าจะต้องไปอีกไกลเท่าไหร่กว่าจะถึงสถานีรถไฟ?
ผ่านสามแยกมาได้นิดเดียว ผมเห็นสถานีตำรวจอยู่ทางด้านขวามือ รีบหักเลี้ยวทันที ข้ามเส้นแบ่งถนน ผ่านกรวยไปยังอาคารหลังเล็กที่อยู่ด้านหน้า...
 |
| ภาพที่ทำการตำรวจตำบลไทรย้อย - นำมาจาก street view (google earth) |
ก่อนหน้านั้นผมคิดว่ารถเร็วจากเด่นชัยไปกรุงเทพจะออกก็ใกล้ ๆ สองทุ่ม แต่นายตำรวจได้ให้ความจริงว่ารถออกเวลาหนึ่งทุ่มห้านาที บอกผมว่าสถานีรถไฟอยู่ไม่ไกลแล้ว มีห้องน้ำห้องท่าจะอาบน้ำก่อนก็ได้ คงจะลืมไปว่าการที่ผมจะปั่นจักรยานไปหาสถานีรถไฟในขณะที่ท้องฟ้ามืดสนิทภายในเวลาอันจำกัดนั้นเป็นเรื่องลำบากและเสี่ยงต่อการพลาดรถไฟ
เสียงเพลงชาติดังจากโทรทัศน์ที่เปิดอยู่แสดงว่า ๖ โมงเย็นพอดี ไม่เห็นมีใครยืนตรงเคารพธงชาติสักคน...ผมไม่กลัวตำรวจจับแต่คิดในใจว่า ปั่นจักรยานจากบ้านแม่ปานมาถึงจุดนี้ใช้เวลาประมาณ ๒ ชั่วโมงครึ่ง ตอนนี้มีเวลาเหลืออีก ๑ ชั่วโมงที่จะปั่นไปหาสถานีรถไฟเด่นชัย!! อยู่ไม่ได้แล้ว...ผมรีบเก็บของแล้วขอบคุณตำรวจไทยใจดี คว้าจักรยานออกปั่นต่ออย่างไม่รีรอ ในขณะที่แสงสว่างบนท้องฟ้าเหลือน้อยเต็มที ไฟฉายส่องสว่างหรือไฟกระพริบก็ไม่มี เสียงผู้หมวดเตือนว่าข้างหน้าจะมีเนินเขาเล็ก ๆ อีกลูก ผมยิ่งกังวลใจ!...
เหยียบบันไดหนักขึ้น ผมเร่งจักรยานให้พุ่งฝ่าความมืดไปข้างหน้าอย่างไม่คิดชีวิต!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น