ผมใช้คำว่า "ฝ่าความมืด" ก็เพราะมันมืดจริง ๆ ครับ บางช่วงเหมือนคนตาบอดก็ว่าได้ คืนข้างแรม ๑๐ ค่ำอาศัยแสงจันทร์ไม่ได้เลย! โชคดีที่เคยปั่นจักรยานในตัวเมืองและรอบ ๆ สถานีรถไฟมาแล้ว จึงไม่ต้องควานหาสถานีรถไฟ ถึงกระนั้นผมก็ยังไม่สามารถใช้เส้นทางลัดจากถนนใหญ่ (101) ซึ่งเห็นได้ชัดในตอนกลางวัน...
ผมปั่นมุ่งหน้ามาด้วยความหวังว่าจะเจอสถานที่ที่รู้จัก ในที่สุดผมก็ได้เห็น"วัดแพร่ธรรมาราม" อยู่ด้านขวามือ บริเวณนั้นมืดมาก ไม่มีรถผ่านมาแม้แต่คันเดียว พอข้ามพ้นทางรถไฟผมก็เห็นถนนที่มีแสงไฟส่องสว่างอยู่ข้างหน้า มาทางนี้แม้จะอ้อมหน่อย ก็ยังดีกว่าหลงไปอยู่ตรงไหนไม่รู้
ผมควบเจ้า Banian ตรงไปยังสถานีรถไฟเด่นชัยด้วยความโล่งใจ ไม่ตกรถไฟแล้ว ซื้อตั๋วได้เมื่อเวลา ๑๘.๔๗ น. แสดงว่าปั่นจักรยานจากแยกปางเคาะมายังสถานีรถไฟเด่นชัยระยะทาง ๙ กิโลเมตร ผมใช้เวลาประมาณ ๔๐ นาที
ขึ้นนั่งประจำที่แล้วครับ...
ยังไม่รู้ว่าพรุ่งนี้ไปปั่นในกรุงเทพจะต้องใจระทึกอีกแค่ไหน!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น