หมู่บ้านช่องคะเนียเป็นจุดที่นักท่องเที่ยวหลั่งไหลไปลงเรือเที่ยวชมทะเลสาบซึ่งกว้างใหญ่ที่สุดในเอเซียตะวันออกเฉียงใต้ สาย ๆ วันที่ ๒๖ มกราคม ๒๕๕๙ ผมปั่นจักรยานบดยางอ่อนไปบนถนนปนฝุ่น เห็นพื้นที่ด้านขวาสร้างเป็นรีสอร์ทดูเงียบเหงา อาจจะไม่เวิร์คหรือไม่ก็หมดทุนซะก่อน!
มันคือท่าเรื่อที่มีเรือลอยลำรอรับนักท่องเที่ยวออกไปยังทะเลสาบ ก็เหมือนกับที่ผมเคยไปลงเรือ ออกเที่ยวชมสามเหลี่ยมปากแม่น้ำโขง (Mekong Delta) ในเวียดนาม ผิดกันตรงที่ว่าที่นั่นน้ำใสกว่า หายใจได้คล่องกว่าที่นี่เยอะ!
จะลงเรือไปท่องทะเลสาบก็ต้องมาซื้อตั๋วโดยสารที่นี่...
ผมเห็นนักท่องเที่ยวมากันมากมาย....
ทุกอย่างเป็นธุรกิจ ผมเดินสำรวจดูสินค้าที่วางจำหน่ายแล้ว...เห็นว่าแพงโคตร!!
มีเรือพานักท่องเที่ยวกลับมาส่ง ผมเป็นโรคกลัวคนเยอะ ๆ ถ้าเที่ยวแบบนั้น แทนที่จะสนุกกลับรู้สึกเครียด! ผมเคยอ่านมาก่อนว่าต้องเสียค่าทัวร์ $10-20 ให้เค้าพานั่งเรือสูดกลิ่นน้ำขุ่น ๆ ไปเที่ยวชมบ้านเรือนลอยน้ำแล้วกลับมาส่งเป็นขบวนอย่างที่เห็นในภาพ...
อาศัยประสบการณ์จากที่แล้ว ๆ มา แค่จินตนาการก็เห็นภาพโตนเลสาบ ผมตัดสินใจไม่นั่งเรือออกไปกับนักท่องเที่ยวเหล่านั้น นำจักรยานออกมายืนรับแสงแดดกล้า ก่อนที่จะปั่นกลับเข้าเมือง
ทำไมใจถึงได้ย้อนคิดถึงตอนนั่งเรือออกไปเที่ยวทะเลสาบสงขลาเมื่อ ๓๕ ปีที่แล้วก็ไม่รู้!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น