วัดโพ บันเตียเจยมีวิหาร (2) ตั้งอยู่ตรงกลาง... ขี่จักรยานผ่านซุ้มประตูเข้าไปก็เจอแล้ว!
ปั่นไปดูพระอุโบสถ (1) ทางด้านทิศใต้ก่อน (ดังที่ได้นำภาพมาให้เพื่อน ๆ ดูแล้ว) จากนั้นจึงค่อยนำจักรยานกลับมาจอดหลบแดดอยู่ตรงมุมวิหาร...
ใกล้ ๆ กับรูปปั้นเวชยันต์สีเอิร์ธโทน...
วิหารวัดโพ บันเตียเจย ค่อนข้างแตกต่างกับวัดอื่น ๆ ที่น่าสนใจคือภาพจิตรกรรมฝาผนังและตรงซุ้มหน้าต่าง...
ผมเดินอ้อมไปด้านหน้าวิหารซึ่งหันไปทางทิศตะวันออก...
ช่องหน้าต่างทึบหมดแล้ว...
ไปดูข้างวิหาร เห็นว่ามีช่องหน้าต่าง ๔ ช่อง...
ที่ดึงดูดความสนใจของ "ช่างเหอะ" คือเจ้าไม้ขัดมัดเป็นตะแกรงนั่น เค้าทำไว้เพื่อโบกปูนทับก่อนที่จะตกแต่งด้วยภาพลวดลายพุทธประวัติรึเปล่า? ภายในวิหารมีจิตรกรรมฝาผนังและเพดานที่งดงามมาก...มองเข้าไปก็เห็น!!
จะใช่หรือไม่? ผมสงสัยอยู่ และไม่รู้จะถามใครจริง ๆ ยังคิดว่าหากว่าปิดช่องหน้าต่างเสียหมด อากาศภายในวิหารคงจะไม่ถ่ายเท...แล้วจะทำอย่างไร? หรือว่าจะต้องรอให้อีกซัก ๓-๔ ปี ผมค่อยกลับมาหาคำตอบอีกที?
เดินเก็บภาพอีกนิดนะครับ อาคารที่เห็นนั่นถ้าเป็นวัดทางบ้านผม ก็อยากคิดว่าเป็นหอไตร แต่ที่วัดนี้จะใช้หรือเปล่า ผมไม่อาจทราบได้!
วัดโพ บันเตียเจยมีพื้นที่ด้านข้างและด้านหลังอุโบสถจัดทำเป็นสวนประดับด้วยประติมากรรม...
สถูปเจดีย์ก็มีไม่แพ้วัดอื่น...
ในวัดมีทั้งที่อยู่ของผู้ที่จากไป และเคหะของผู้ยังมีลมหายใจ...
อยู่ดูโลกกันต่อไป...เพื่อพิสูจน์สิ่งที่ผมคาดเดาไว้ว่าจะเป็นจริงหรือเปล่า?
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น