ถัดจากประตูรั้วนั่น...คือประเทศมาเลเซีย
หยุดถ่ายรูปป้าย "ยินดีต้อนรับสู่ประเทศมาเลเซีย" ไว้ ๑ บาน ก่อนที่จะก้าวเข้าสู่ดินแดนเสือเหลือง
จากนั้นก็เดิน ๆๆๆ อย่างโดดเดี่ยว (แต่ไม่รู้สึกเดียวดาย) มุ่งสู่ด่าน...
ป้ายบอกระยะทางไป Pgkl. Hulu หรือที่เรียกกันว่าโกร๊ะฮ (Kroh) แค่ ๖ กิโลเมตรเอง...
เดินอีกประมาณ ๗๐๐ เมตรเห็นอาคารหลังคาโค้ง (3) อยู่เบื้องหน้า...ผมรู้ได้เลยว่านั่นคือด่านมาเลเซีย
ผมหยุดตรงลานจอดรถ (2) หันหลังกลับไปถ่ายรูปเส้นทางที่เพิ่งเดินผ่านมา...
ด่านของมาเลเซียใหญ่โตกว่าของไทย มีช่องทางสำหรับยานพาหนะ (4) พร้อมกับบูธที่มีเจ้าหน้าที่ ตม. คอยตรวจสัมภาระ เช็คหนังสือเดินทาง และประทับตรา ในอาคาร (3) ผมเห็นเค้าน์เตอร์เรียงกัน แต่กลับไม่มีเจ้าหน้าที่อยู่ปฏิบัติหน้าที่แม้แต่คนเดียว ผมเดินไปที่บูธ (4) ของอีกอาคารหนึ่ง ถูกเจ้าหน้าที่ตม. (หญิง) ขอตรวจสัมภาระ ผมเปิดเป้ให้เธอเอามือล้วงเข้าไปสำรวจภายใน คงจะเจออะไรซักอย่างที่น่าสงสัย พอดึงออกมาพบว่าเป็นถุง Muesli เธอพูดภาษาอังกฤษแปลเป็นไทยว่า "อ๋อ...ข้าวโอ๊ต" ตรวจเสร็จผมก็ไม่เห็นเธอว่าอะไร ก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่าจะไปสแตมป์หนังสือเดินทางได้ที่ไหน? ชี้ให้ไปตรงโน้น (5)...ผมก็ไป แต่ยังคงไม่ได้เรื่อง ต้องกลับมาที่บูธ (4) อีกครั้ง เช้าวันนี้ผมคงจะเป็นส่วนเกิน คือไม่ได้ผ่านเข้าออกด้วยยานพาหนะ ทำให้ต้องเดินหาที่ ๆ จะได้รับอนุญาตเข้าเมืองด้วยตนเอง
แต่ในที่สุดก็เจอจนได้ เจ้าหน้าที่ ตม. ซึ่งอยู่ในบูธกวักมือเรียกผมเข้าไป เค้ารับหนังสือเดินทางไปดู แล้วประทับตราให้อย่างรวดเร็ว ผมไม่ต้องกรอกบัตรหรือถ่ายรูป พอถามว่าเดี๋ยวนี้ไม่ใช้บัตรแล้วหรือ? หนุ่มมาเลย์ตอบว่า "ไม่ใช้มา ๒ ปีแล้ว!" เอ่อ! อย่างเนี้ยก็สะดวกดีนะ ที่เวียดนามก็ไม่ต้องกรอกบัตรเช่นกัน!
เรียบโร้ย! ผมได้เข้าเมืองอย่างถูกกฎหมายแล้ว ต้องรีบแบกเป้จากมา จุดหมายข้างหน้าคือที่จอดรถแท็กซี่...
ห่างออกไปประมาณ ๒๐๐ เมตร มีป้ายต้อนรับ "Selamat Datang" ขึงอยู่...
ถัดไปเห็นรถบัสจอดอยู่ ผมมั่นใจว่าต้องหารถแท็กซี่ไปโกร๊ะฮ (Kroh) ได้จากที่นั่นแน่นอน!
ระยะทางที่เดินจากด่านไทยมาถึงจุดนี้ รวมแล้วประมาณกิโลเมตรกว่า ๆ...นับว่าไม่ไกลครับ!!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น