หากไม่ได้เล่าถึงการไปเยือนวัดไทย! เรื่องราวในบาลิงของผมคงเหมือนบะหมี่ขาดเครื่องปรุง!
จากเขาหินปูนผมเดินเลียบแม่น้ำสุไหง-เคทิล มองหาวัดไทยไปเรื่อย ๆ
คิดอยู่เหมือนกันว่า ถ้าปั่นจักรยานรอบโลก ผ่านมาทางนี้...คงจะต้องขออาบน้ำในแม่น้ำ และตั้งเต๊นท์นอนใต้ต้นไม้สักคืน
พบสะพานแห่งแรก (1) แล้ว ผมเดินต่อไปอีกจนถึงอีกสะพาน (2)
จากกลางสะพาน ผมเห็นหลังคาโบสถ์และยอดเจดีย์ คิดว่าต้องเป็นวัดไทยที่กำลังเดินหาอยู่แหง ๆ
เดินตัดลัดเลาะเข้าไปตามทางเล็ก ๆ รู้สึกว่าโชคดีที่ไม่มีเจ้าเขี้ยวขาว (White Fang) ออกมาไล่งับ...
ทะลุออกไปก็เจอสุขาอยู่ทางด้านขวามือ (3)
นั่นไง... เจ้าเขี้ยวขาวกำลังเย็นสบายอยู่ในห้องน้ำ มันไม่สนหรอกว่าใครจะไปใครจะมา...
เจ้าดำก็เหมือนกัน...
ใกล้ ๆ กันมีอาคารซึ่งอยากจะขอเรียกว่าศาลาอเนกประสงค์ (4)...
ได้ยินเสียงทักทายว่า "สวัสดีครับ" ผมมองไปยังที่มาของเสียง เห็นชายหนุ่มสวมเสื้อแดงไว้ผมทรงทิดสึกใหม่ กำลังยืนยิ้มอยู่ใต้หลังคาศาลาอเนกประสงค์ (4)...
เป็นหนุ่มมาเลย์ชื่อ "แซม" พูดไทย มาเลย์ และจีน เคยมาเมืองไทยแล้วโดนผู้ร้ายใช้มีดจี้ชิงทรัพย์ โดนแทงจนเลือดโชก แซมทำหน้าที่เด็กวัดคอยรับใช้เจ้าอาวาสและพระลูกวัด เขาบอกว่าเดี๋ยวจะไปขอหลวงลุงให้ผมได้พักอาศัย ผมบอกว่ามีที่พักแล้ว ขอเที่ยวชมวัดก็พอ เราคุยกันได้พักใหญ่ แซมก็ถูกพระรูปหนึ่งใช้ให้ไปลอตเตอรี่ หนุ่มเสื้อแดงพาผมเดินลัดเลาะออกไปยังร้านขายหวย...
โห รางวัล jackpot ๑๐,๕๐๐,๐๐๐ ริงกิต หรือประมาณ ๑๐๐ ล้านบาท มากกว่านั้นก็ยังมี มิน่า...หลวงพ่อถึงได้อยากเสี่ยงโชคก้บเค้าบ้าง!
ผมอยู่ที่วัดจนถึง ๕ โมง นั่งคุยกับแซมและเพื่อนชาวมาเลย์อีก ๒-๓ คนที่ศาลาหน้าวิหาร แซมบอกว่าอยากเรียนมวยไทย อยากมาบวชในเมืองไทย ฯลฯ ผมฟังเขาพูดไม่หยุดปาก...
ผมได้ดื่มน้ำเต้าหู้เย็นที่แซมซื้อให้แล้ว ๑ ถุง แต่พอมานั่งเสวนาด้วย แขกเสื้อตาหมากรุกก็ให้แซมไปซื้อ Nutri Well มาแจกอีกคนละกระป๋อง...
พอดีมีรถบรรทุกมาจอดหน้าวิหารหลังเก่า....
เค้าเอารูปปั้นพระสังขจายมาส่ง ทำให้ผมมีโอกาสได้เข้าไปถ่ายรูปภายในวิหาร...
๕ โมงเย็น ผมเดินออกจากวัดป่าเลไลย์ หรือวัดพระธาตุบาลิง...
ลาก่อน "แซม" ศิษย์วัดผู้มีน้ำใจ...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น