ออกจากประเทศไทย

๕ เมษายน ๒๕๕๘ เจ็ดโมงเช้า ผมเดินแบกเป้จากโรงแรมฟ้าอันรุ่ง ไปยังคิวรถแท็กซี่บนถนนสุขยางค์ เห็นรถสองแถวสีน้ำเงินกำลังจอดอยู่...  

ชายคนหนึ่งเดินตรงเข้ามาหา เข้าใจว่าจะเป็นคนขับ ผมรีบชิงบอกว่า "ไม่ได้เหมา ขอโดยสารไปด่านแบบธรรมดา ๕๐ บาท ผมรอได้ครับ เมื่อไหร่ก็ได้..."  เค้าก็ปล่อยให้รอจริง ๆ  ผมนั่งอยู่ตรงบันไดห้างซึ่งยังไม่เปิด...

พักใหญ่ ๆ ก็มีรถสองแถวอีกคันเข้ามาจอดอยู่ฝั่งตรงข้าม...

เจ้ารถสองแถวคันที่ผมเห็นทีแรกก็ติดเครื่องแล้วขยับออกไป  ผมรีบลุกขึ้น คว้าเป้จะไปขึ้นรถ มีเสียงบอกว่ายังไม่ใช่...ให้รอไปก่อน "เดี๋ยวไปกับป๋า"  เจ้าของเสียงบอกให้ผมนั่งรอที่เก้าอี้พลาสติกสีแดงของคิวรถแท็กซี่ แล้วหันไปคุยกับชายคนที่ถูกเรียกว่า" ป๋า" ด้วยภาษามลายูเสียงดัง ผมฟังไม่รู้เรื่อง ได้แต่นั่งรอไปเรื่อย ๆ   ประมาณครึ่งชั่วโมง "ป๋า" ก็เรียกให้ผมตามไปขึ้นรถ...

ผมดีใจที่จะได้ไปเสียที  ลาก่อน "เบตง" สาวสวยที่ไม่เคยยิ้ม!

สองแถววิ่งผ่านหอนาฬิกาไปตามเส้นทางสู่พรมแดนไทย-มาเลเซีย...

เป็นผู้โดยสารนั่งข้างหลังคนเดียว ผมถ่ายภาพเส้นทางในขณะที่รถวิ่งทะยานไปข้างหน้า...

จากเมืองเบตง (1)  ในที่สุดสองแถวก็วิ่งถึงด่านฯ (2)...

จอดที่ลานจอดรถหน้าอาคารด่านศุลกากรเบตง...

เตรียมเงินค่าโดยสาร ๕๐ บาทไว้แล้ว ผมส่งให้โดยไม่ถาม คนขับรับไว้อย่างปราศจากข้อเรียกร้อง เค้าชี้ให้ผมถ่ายรูปรถจักรยานยนต์คันงามเอาไว้...

ผมเดินขึ้นไปบนอาคาร ปีกด้านนี้เป็นช่องทางสำหรับผู้เดินทางออกจากประเทศไทย ด้านโน้นเป็นช่องทางสำหรับผู้เดินทางเข้า...

ตม. ไทยยังคงให้กรอกบัตรขาเข้าและขาออก (arrival & departure cards) ผมต้องไปขอแบบฟอร์มจากเจ้าหน้าที่มากรอก จากนั้นก็นำไปยื่นพร้อมกับหนังสือเดินทางที่ช่องขาออก ซึ่งมีชายคนหนึ่งกำลังปฏิบัติหน้าที่ ต้องยืนนิ่ง ๆ ให้เค้าถ่ายรูป ก่อนจะได้รับการประทับตราให้เดินทางออกจากประเทศไทย  ตรวจสอบเอกสารว่าเรียบร้อยดีแล้ว ผมก็แบกเป้ออกเดินจากด่านศุลกากรเบตง (D)....

คล้ายอูฐก่อนเดินข้ามทะเลทราย.... ผมดื่มน้ำอึก ๆๆ จนหมดขวด เตรียมตัวให้พร้อมสำหรับการเดินทางไปมาเลเซีย

ทิ้งขวดเปล่าลงถังขยะแล้วขยับเป้ให้เข้าที่ ก่อนก้าวเท้าออกเดิน...

แวะถ่ายภาพหอทางด้านขวาไว้หน่อย...

ผ่านหลักเขตประเทศไทย...

ซุ้มประตู...

ที่เห็นอยู่ข้างหน้าคือรั้วบ้านเรา...

พ้นจากประตูนี้ไปจะเป็น no man's land

จากนั้นก็เข้าสู่ประเทศมาเลเซีย...