๑๑.๕๐ น. เรือเล็กเข้ามาเทียบ มีทั้งคนขึ้นและคนลง เรียบร้อยแล้วเรือลำที่ผมนั่งมาก็ออกเดินทางต่อ...
บนฝั่ง...ภาพของวัดและพระเจดีย์มีให้เห็นอยู่เรื่อย ๆ แสดงให้เห็นศรัทธาแรงกล้าของคนพม่าที่มีต่อพุทธศาสนา!!
บนเรือ...ภาพของผู้โดยสารคือสีสันที่ทำให้การเดินทางด้วยนาวาครั้งนี้ไม่น่าเบื่อหน่ายสำหรับผม
ไม่มีเพลาใดเลยที่ผมรู้สึกง่วงแล้วต้องงีบหลับเช่นนั้น...
๑๗.๑๐ น. เรือจอดเทียบท่า ผมคิดว่าเมืองนี้คงเป็นเมืองค่อนข้างใหญ่ มีผู้โดยสารลงไปหลายคน ก่อนที่แม่ค้าจะขึ้นมาขายของ...ส่งเสียงเซ็งแซ่!!
ภาพที่เห็นบนฝั่งทำให้ผมต้องกดชัตเตอร์อย่างไม่ยั้งมือ..
เรือวิ่งลอดใต้สะพานอีกแล้ว...
๑๗.๑๙ น. นายตรวจมาตรวจตั๋วแล้วเก็บไป ไม่นานนักท้องฟ้าก็เปลี่ยนสี ดวงตะวันเริ่มทอแสง...
แล้วฉากหลังก็ถูกระบายด้วยสีดำ ในขณะที่จอภาพบนเรือส่องสว่าง กลายเป็นจุดสนใจของผู้โดยสาร...
ช่วงที่มืดสนิท ขณะที่เรือจอดลอยลำอยู่กลางแม่น้ำ ผมเห็นแสงไฟกระพริบเป็นสัญญาณอยู่แต่ไกล แล้วมันก็เคลื่อนตัวใกล้เข้ามา...
เป็นเรือเล็กที่แล่นมารับผู้โดยสารไปจากเรือใหญ่นั่นเอง...
สามทุ่มก็ยังไม่ถึงมัณฑะเลย์...เรือวิ่งมาได้ ๑๕ ชั่วโมงแล้วนะเนี่ย!!
บทบาทหน้าที่ของล้อควายบ้านเราถูก รถยนต์ แนนทีไปได้สัก 20ปีเห็นจะได้ละครับ..
ตอบลบจริงครับ...
ลบพม่ายังมีภาพสมัยเรายังเป็นละอ่อนให้ดูอยู่นะ