พอออกจากเกสต์เฮ้าส์ได้ ผมก็เดินตรงไปยังท่าเรือ พบชาวบ้าน ๒-๓ คนมายืนรออยู่แล้ว เสียงสวดมนต์จากวัดซึ่งอยู่ตรงข้ามดังออกลำโพง ได้ยินไปทั่ว! แม่ค้าคนหนึ่งมาแต่เช้ามืด เธอกำลังจัดแผงอยู่ใกล้ทางลง แต่ยังไม่มีอะไรให้ซื้อกิน ผมเดินไปดูด้านข้างวัดก็ไม่มี! คิดในใจว่าวันนี้คงต้องอดข้าวเป็นแน่!
เรือกำลังจอดรออยู่เบื้องล่าง...
ตีห้า...เรือก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะออกตรงตามเวลา แต่ก็เริ่มมีผู้โดยสารมามากขึ้น เมื่อสมควรแก่เวลา..ผมก็เดินลงบันไดไปลงเรือ
มีสะพานไม้ให้เดินข้ามไป...ไม่น่ากลัวเหมือนที่ Pakokku!!!
เรือลำเล็ก แตกต่างจากเรือที่นั่งจากมัณฑะเลย์ไปพะโค๊ะคุ ผมต้องก้าวข้ามกราบเรือแล้วหย่อนเท้าลงบนท้องเรือ พบว่าเก้าอี้นั่งมีความสูงมากกว่าปกติ มีคุณลุงคนหนึ่งนั่งอยู่ในเรือแล้ว ผมยื่นตั๋วให้แกช่วยดู...
คุณลุงต้องล้วงเอาแว่นตาออกมาสวม อ่านแล้วชี้ให้ดูที่นั่งหมายเลข 30 ซึ่งอยู่ข้างหลังแกนั่นเอง ผมเข้านั่งประจำที่ด้วยความรู้สึกแปลก ๆ เก้าอี้สูง ทำให้ขาลอย เบาะก็เก่ามาก....
มีคนมาลงเรือเพิ่มขึ้น ท้องฟ้ายังมืดอยู่ ผมเห็นชาวบ้านล้างหน้าแปรงฟันโดยใช้น้ำจากแม่น้ำ...
เรือออกเวลา ๐๕.๕๐ น. ล่องไปตามแม่น้ำอิรวดีด้วยความเร็วที่มากกว่า slow boat ที่ผมเคยนั่งเล็กน้อย...
ที่ขอบฟ้าด้านตะวันออก ผมยังไม่เห็นพระอาทิตย์โผล่ขึ้นมา!
๖ โมงกว่า สุริยันเริ่มปรากฏให้ผมได้ถ่ายรูป...
การเดินทางครั้งนี้คงจะอยู่ในความทรงจำของผมไปอีกนาน!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น