เห็นมีชื่อเต็มว่า "Wat Than Artisans" ผมไม่ทราบจริง ๆ ว่าจะเรียกแบบไทย ๆ อย่างไรถึงจะถูก ขออนุญาตเรียกเอาเองเหมือนเช่นเคยว่า "วัดทาน" ก็แล้วกัน....
ซุ้มประตู (3) ก็คล้าย ๆ กับของวัดลังกา ผมเลี้ยวซ้ายเดินเข้าไป...
ก่อนเดินตรงไปยังโบสถ์ (4) ที่เห็นอยู่เบื้องหน้า... ผมกดชัตเตอร์เก็บภาพอาคารซึ่งอยากเรียกว่า "ศาลาการเปรียญ" ไว้ ๑ บาน
วัดนี้มีอุโบสถเก่าที่ทรงคุณค่า อยู่ภายในขอบเขตพัทธสีมากว้างขวาง ล้อมรอบด้วยรั้ว และสิงห์นั่งเฝ้าอยู่หน้าประตู...
โบสถ์เขมรทรงสูง ผมต้องแหงนหน้ามอง...
โชคดีที่ทันได้เห็นโบสถ์ในสภาพเดิมซึ่งยังมิได้ถูกทาสีใหม่ (หุหุ ถ้าเป็นบ้านผม ป่านนี้ไม่เหลือแล้ว!)
พยายามมองหาใบเสมา เจอแล้ว...อยู่นี่เอง!
ช่างไม่เห็นคุณค่าเอาซะเลย!
เจดีย์ (5) มิได้อยู่ภายในบริเวณโบสถ์ แต่ขยับไปด้านข้าง ตั้งอยู่นอกรั้ว หน้าอาคารใหม่ ๔ ชั้นโน่น...
ใกล้ ๆ กับต้นโพธิ์มีทั้งสถูปเจดีย์น้อยใหญ่
เดินออกทางซุ้มประตูฝั่งตรงกันข้ามกับที่เข้ามา ผ่านบ้านไม้หลังเล็กทางด้านขวามือ เห็นเค้าขึงราวตากผ้าไว้หน้าเจดีย์...
ผมเดินผ่านบ้านเรือนของชาวบ้านผู้อาศัยอยู่ในธรณีสงฆ์ ออกสู่ถนนสาย 21 ตรงไปยังถนนสุธีรส...
คิดว่าการเดินทางท่องโลกเช่นนี้น่าจะทำให้สัมผัสชีวิตผู้คนได้มากกว่าไปกับชะโงกทัวร์นะครับ!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น