นอกจากที่พักจะถูกมาก ๆ ผมยังได้อยู่กับธรรมชาติ ท่ามกลางผู้คนที่เป็นมิตร ตลอดเวลา ๕-๖ วันไม่เคยพบผู้ประสงค์ร้ายแม้แต่คนเดียว ไม่มีสายตาแสดงความเกลียดชัง หรือแม้กระทั่งคำพูดส่อเสียด อาจจะเป็นเพราะผมอยู่นานโดยไม่เดินทางต่อไปไหนด้วยกระมัง จึงทำให้ผมได้หยุดพักผ่อนอย่างแท้จริง!
ที่ Rain Forest Guest House ผมลงเล่นน้ำในลำธารทุกวัน ตอนกลางคืนก็นอนหลับสบาย ไวไฟมีให้ใช้ถึงในห้อง ช่วงกลางวันเดินออกไปไหน เจอแต่รอยยิ้มและเสียงทักทาย ผมจึงไม่แปลกใจที่ได้อ่าน review ของนักท่องเที่ยวหลายคนที่พูดว่าตั้งใจมาสัก ๒-๓ วัน แต่กลับอยู่ยาวถึง ๗-๑๐ วัน ฯลฯ
จริง ๆ แล้ว...ชีวิตผมไม่เคยสนใจโรงแรมหรูหรืออาหารฮ่องเต้ ขอเพียงอย่างที่หาได้ที่นี่ก็พอแล้ว อยู่ ๕ คืน...ผมจ่ายค่าห้อง ๕๐๐ บาท รวมค่าอาหารและเครื่องดื่มทั้งหมดอีก ๑,๐๐๐ บาท เฉลี่ยแล้วตกวันละ ๓๐๐ บาท อาจจะเป็นแค่เศษเงินของบรรดาเศรษฐีทั้งหลาย...แต่ความสุขที่ผมได้รับก็หาได้น้อยไปกว่าไม่!
วันนี้ผมขอนำภาพบรรดาอาหารส่วนหนึ่งที่ได้ลิ้มรส ตลอดจนเจ้าคาปูฯ ที่ละเมียดมาโพสต์ คิดว่าถ้าเพื่อน ๆ ได้เห็นก็คงจะเข้าใจว่าทำไมผมถึงได้มีความสุขใน Bukit Lawang...
คนกินกล้วย ลิงหางยาว (ผมสีเดียวกันเลย) ก็กินกล้วย...
saya sangat bahagia di bukit lawang!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น