จริง ๆ แล้วเวียดนามก็เป็นประเทศหนึ่งซึ่งมีเสน่ห์สำหรับคนรักการถ่ายภาพ ถ้าเป็นผู้ที่มีกล้อง DSLR อย่างดีพร้อมกับเลนส์ตัวยาว เขาคงเพลินอยู่กับการเก็บภาพที่ได้เห็นจนลืมกินข้าวไปเลย! แต่ก็ต้องระวังหน่อยนะครับ ในเวียดนามแม่ค้าบางคนพอถูกถ่ายภาพก็เรียกเก็บตังค์เฉยเลย หรือไม่ก็ตื้อให้ซื้อสินค้าของเธอในราคาแพง ถ้าไม่ให้ก็ด่า ทางที่ดีควรแอบถ่ายไม่ให้ subject รู้ตัว!
เมื่อเป็นเช่นนั้นแล้ว.... กล้องคอมแพ็คตัวเล็ก ๆ ที่สามารถ point and shoot ได้อย่างรวดเร็วแบบที่ผมใช้ก็น่าจะเหมาะที่สุด
คุยเรื่องคนขับรถมอเตอร์ไซค์รับจ้าง อาจดูเหมือนกับว่าผมเป็นคนมองโลกในแง่ร้าย แต่การให้ข้อคิดและคำเตือนไว้ก่อนก็เป็นสิ่งที่ดีสำหรับนักท่องโลกมือใหม่มิใช่หรือ? ลองอ่านที่ผมบันทึกไว้หน่อยนะครับ...
เดินเลียบริมแม่น้ำกลับไปยังจุดที่คุ้นเคย - ถ่ายภาพเป็นที่ ๆ - มีคนขับมอเตอร์ไซค์เข้ามาถามอีก ๒ คน ตามสไตล์เดียวกันทั้งนั้น คือเมื่อปฏิเสธก็ชวนไปดื่มกาแฟแล้วคุยกัน - มีอีกคนหนึ่งมาถึงก็บอกเลยว่าเป็นครูเก่า (former teacher) - เดินต่อไปก็พบชายคนที่พาไปดื่มกาแฟคุยกัน ยังคงตามตื้อเหมือนเดิม ต้องปฏิเสธและเดินหนี - รู้สึกเหมือนเดินอยู่ท่ามกลางฝูงหมาป่า!ต้องขออภัยที่บันทึกความรู้สึกด้วยถ้อยคำที่ไม่สุภาพ แต่มันเป็นเช่นนั้นจริง ๆ ครับ ทำไมมอเตอร์ไซค์รับจ้างที่เข้ามาหาผมถึงต้องเป็นอดีตครูกันทุกคน มันเป็นรูปแบบที่ใช้กันมาอย่างได้ผลนั่นเอง นักท่องเที่ยวที่เดินคนเดียวพร้อมกับกระเป๋าเงินและสมบัติมีค่าล้วนมีโอกาสให้ความเห็นใจและกลายเป็นเหยื่อได้เสมอ ทางที่ดีให้เดินเที่ยวด้วยตนเองหรือไม่ก็เช่าจักรยานปั่นเอง อย่าซ้อนจักรยานยนต์หรือพาหนะอื่น ๆ แล้วปล่อยให้เค้าพาไปยังสถานที่ ๆ เราไม่รู้จักและอยู่ห่างไกลจากชุมชน ภายในตัวเมืองยังมีที่ให้เดินเที่ยวและถ่ายภาพได้อีกมากมาย...
ผมเดินผ่านสวนสาธารณะและร้านรวงต่าง ๆ ไปจนถึงสะพานข้ามแม่น้ำ...
ปักหมุดไว้แล้วว่า... พรุ่งนี้ถ้าได้เช่าจักรยานจะมาปั่นข้ามสะพานนี้ให้ได้!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น