ผมเห็นป้ายร้านอาหารเจอยู่ข้างหน้า รีบเดินตรงไป...อ้าว! ไม่เปิด! เห็นป้ายโฆษณาร้านอาหารอีกร้านก็ตามไปจนถึงหน้าร้าน...แต่ก็ไม่เห็นมีใครอยู่ เข้าใจว่าคงทิ้งหน้าร้านไปทำธุระด้านหลัง อืมมม์... สงกะสัยว่าเที่ยวนี้คงจะอดกิน "ของลำ" ซะแล้ว! ที่หน้าจวนผู้ว่าฯ เห็นป้ายร้านสเต็ก"น่าจวน" สำหรับผมแล้วไม่ชวนกินเพราะไม่ชอบสเต็ก...
ยิ่งเป็นบะหมี่-เกี๊ยวหมูแดง ยิ่งต้องถอยกลับ...
ถ้าเป็นหมู ไม่ว่าจะเด้งหรือไม่เด้ง ผมกินไม่ได้ทั้งนั้น...
จากไปรษณีย์ลำพูน (2)...
ถ้าเดินย้อนลงมาทางศาลากลาง (1) ทางขวามือจะมีถนนเล็ก ๆ คือ "ซอยราชวงศ์"
ตรงปากซอย (3) ผมเห็นป้ายเตะตาว่า "ขนมจีนโรยสด" มีลูกศรชี้ให้เดินเข้าไป....
น่าสนใจแฮะ! ผมเข้าไปไม่ไกล ก็พบกับศาลากาแฟ (4) อยู่ใต้ต้นไม้ร่มรื่น ตกแต่งด้วยสีสันแปลกตา...
ขนมจีนน้ำยาเป็นอาหารที่ทานได้ ยิ่งถ้ามีผักเยอะ ๆ ก็โอเลยล่ะ งั้นขอฝากท้องไว้ที่ร้านนี้ละกัน...
คุณเอ็ม หนุ่มนักดนตรีจากดินแดง กทม. เจ้าของร้านเข้ามาทักทายให้การต้อนรับเป็นอย่างดี...
ผมสั่งน้ำผลไม้มาดับกระหายก่อน...
ตามด้วยขนมจีนโรยสด น่าจะเป็นครั้งแรกที่ผมได้ลิ้มรส อยู่ลำปางก็กินขนมจีนอยู่บ่อย ๆ แต่เป็นขนมจีนจากโรงงานผลิตที่จำหน่ายกิโลกรัมละ ๒๐ บาท แต่เนี่ยเป็นขนมจีนทำเองที่เส้นเล็กกว่าและดูน่ากิน!!
มีทั้งน้ำยากุ้ง น้ำยาปู ฯลฯ แต่ผมสั่งน้ำยากระทิซึ่งคงจะใส่ปลา...
คุณเอ็มยกมาให้พร้อมกับผักใส่ถ้วยมา ๕ อย่าง...
เจ้าของร้านบอกว่าผักยังมีให้ตักเพิ่มอยู่บนโต๊ะเบื้องหน้า...
มีแคบหมูและไข่ต้มขายด้วย...
ผลไม้กินฟรี...
นอกจากลิ้มรสอาหารอร่อยแล้ว ตาแก่จากเมืองรถม้าผู้ทำร้านเปียโนมาได้ ๒ ปีแต่ยังไม่เสร็จซักกะทียังได้คุยกับคุณเอ็มหนุ่มไฟแรงอย่างออกรสออกชาติ มิตรภาพของชายต่างวัย ๒ คนเริ่มต้นจากความคิดเห็นและทัศนะที่ตรงกันหลายอย่าง...
 |
| ภาพจาก fb คุณ Em |
โต๊ะอาหารมีชื่อว่า " เมียเด็ก" และ "ถามแม่"
ห้องครัวดูสะอาดและไม่ปิดบัง ร้านอาหารที่ดีต้องมองเห็นได้อย่างนี้ครับ...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น