สำหรับทริปไปลาวใต้ครั้งนี้ บนเส้นทางไปอุบลราชธานีด้วยความมุ่งมั่นว่าจะต้องไปแวะเยี่ยมคุณพรผู้มีน้ำใจที่จังหวัดพิษณุโลกให้ได้ ผมเลือกที่จะนั่งรถไฟฟรีขบวน 408 ไปลงที่จังหวัดพิษณุโลกแล้วปั่นจักรยานไปหาคุณพร ทีแรกวางแผนไว้ด้วยว่าจะไปเยี่ยมอาจารย์ ดร.ดำ แต่ทราบทีหลังว่าท่านได้ย้ายไปอยู่เชียงใหม่แล้ว ผมจึงหิ้วของฝากจากลำปางไปด้วยเพียงชุดเดียว...
ที่พิษณุโลกจะต้องหาคุณพรให้เจอ โดยอาศัยนามบัตรใบเดียวที่ได้รับไว้...
สบายมากครับ! เมื่อเกือบ ๓๐ ปีที่แล้วผมเคยทำในสิ่งที่ยากกว่านี้หลายเท่า มีแค่ชื่อและที่อยู่ของชาวออสซี่ ๗-๘ คน ผมแบกเป้ไปตามหาได้ครบทุกคน ยิ่งสมัยนี้มีข้อมูลให้ค้นหาได้จากอินเทอร์เน็ตแถมยังมีเบอร์โทร ผมก็แค่นั่งรถไฟไปลงที่สถานีใกล้สุดแล้วปั่นจักรยานไปหา ไม่ได้ติดต่อไปล่วงหน้าเพราะอยากให้เป็นเซอร์ไพร์สสำหรับครอบครัวคุณพร ผมตรวจสอบดูแล้วพบว่าผมต้องไปลงที่ "สถานีบึงพระ" แล้วปั่นจักรยานประมาณ ๑๐ กิโลเมตรไปสี่แยกหนองอ้อ ตำบลท่าโพธิ์
ที่สถานีห้างฉัตร เจ้าหน้าที่รถไฟออกตั๋วฟรีให้ผมไปลงสถานีบึงพระด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม เค้าจำผมได้ดี!
ทีแรกคิดว่าวันอาทิตย์คงจะมีคนเยอะ แต่เมื่อขึ้นรถผมพบว่ามีที่ว่างให้ผมกับเจ้า Banian ให้เดินทางได้อย่างสบาย
การโดยสารรถไฟฟรีเช่นนี้ทำให้ผมได้เห็นภาพชีวิตและสัมผัสบรรยากาศใกล้ชิดติดดิน...
ไม่นั่งหลับแม้แต่งีบเดียว ผมยังคงตื่่นตาตื่นใจกับภาพทั้งบนรถและริมทางรถไฟ...
ท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนสีเมื่อรถไฟฟรีวิ่งเข้าจอดที่สถานีพิษณุโลก ผมนั่งต่ออีกไม่กี่กิโลเมตรก็ถึง "สถานีบึงพระ"...
เที่ยวนี้มีผมลงจากรถไฟเพียงคนเดียว...
ถ่ายภาพเจ้าตูบไว้ ๑ บาน ก่อนพาเจ้า Banian ออกจากสถานีบึงพระ...
ผมรู้สึกตื่นเต้นเมื่อได้เริ่มผจญภัยอีกครั้ง!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น