ผมตื่นแต่เช้า อาบน้ำสระผมอย่างดี เก็บของลงเป้ สวมกางเกงยีนส์เสื้อเชิ้ต ตรวจสอบว่าไม่มีอะไรหลงลืมไว้จึงค่อยออกจากห้อง เอากุญแจไปคืน นำขวดเปล่าไปเติมน้ำจากตู้น้ำเย็นซึ่งตั้งอยู่ข้างเคาน์เตอร์จนเต็ม (เป็นวิธีประหยัดตังค์ค่าน้ำดื่มอย่างที่เคยบอกไว้)...
เปลี่ยนใจจากการนั่งรถไฟซึ่งจะต้องรอขึ้นรถตอน ๕ โมงเย็น กว่าจะถึงมัณฑะเลย์ก็ ๔ ทุ่มกว่า ผมตัดสินใจไปนั่งรถปิคอัพ คิวรถอยู่เลยหอนาฬิกา (Purcell Tower) ไปหน่อย จะใกล้หรือไกลแค่ไหนก็ยังไม่รู้...ผมเดินแบกเป้ตรงไปยังจุดหมาย จากโรงแรมควีน (1) ผ่านหอนาฬิกา (2) เดินไปได้อีกไม่ไกล (3) ก็เจอเข้ากับ Jeffy โดยไม่คาดฝัน (run into)....
Jeffy แปลกใจที่เห็นผมไม่นั่งรถไฟกลับมัณฑะเลย์ ผมให้เหตุผลว่าอยากนั่งรถปิคอัพมากกว่า เพื่อนสารถีบอกว่ารถจอดอยู่ข้างหน้านี่เอง เขาหันกลับไปล็อครถจักรยานยนต์แล้วเดินนำหน้าพาผมไปยังคิวรถ ต้องข้ามถนนตรงวงเวียน (4)....
นั่นไง! ผมเห็นรถปิคอัพสีขาวจอดรออยู่ ๑ คัน...
เจฟช่วยพูดกับคนขับ ทราบว่าค่าโดยสารไปมัณฑะเลย์ ถ้านั่งข้างหน้า คือ ๔,๐๐๐ จ๊าด ผมตกลงทันที...
ถ่ายภาพเก็บไว้เป็นที่ระลึกก่อนลาจาก!
จากที่รถจอด (5) ผมหันกลับไปถ่ายภาพวงเวียน (4) ไว้อีก ๑ บาน เห็นยอดหอนาฬิกา (Purcell Tower) อยู่ไกล ๆ
ถ่ายภาพเก้าอี้สำหรับเหยียบขึ้นรถไว้ ๑ บาน....
ได้ผู้โดยสารเกือบเต็มคันแล้ว...
ผมเปิดประตูรถเข้าไปนั่งรออยู่ด้านหน้า...
อีกไม่นานโชเฟอร์ก็เข้าประจำที่...
ติดเครื่องแล้วเหยียบคันเร่งพาผู้โดยสารทั้งหมดออกจากเมืองพินอูลวิน ไปตามถนนมัณฑะเลย์-ลาโช...
ลาก่อนเมืองพินอูลวินที่น่ารัก...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น