รู้สึกว่าพอไหวครับ! ได้คำตอบแล้วว่าผมจะไป ถึงกระนั้นก็ยังไม่ได้เต็มร้อย ผมยังคงสามารถยกเลิกการเดินทางได้ตลอดเวลาจนกว่าจะเดินขึ้นเครื่อง!
กรุณาอย่าได้ต่อว่าผมเลย เพราะการเดินทางเป็นรางวัลชีวิตอย่างเดียวที่ผมพอจะพึงมี เท่าที่ผ่านมา...ผมเป็นฝ่ายให้อยู่เสมอ ถ้าจะมีสักช่วงเวลาที่ผมจะได้เป็นผู้รับบ้าง ก็ขอได้โปรดเข้าใจและให้แรงใจ คนเราเกิดมา..ถ้าอยู่ในสภาพที่พอจะเดินทางไกลได้ อย่างมากก็น่าจะอายุไม่เกิน ๗๐ เมื่อมีโอกาส...เหตุใดจึงจะปล่อยให้หลุดมือไป?
เงินค่าเครื่องบินไปฮานอยในช่วงโปรโมชั่น ผมก็จ่ายไปตั้งแต่ปีที่แล้ว (ราคาถูกกว่าค่ารถทัวร์เสียอีก ถ้าแพงผมก็คงสู้ไม่ไหว) และเมื่อถึงเวลาเดินทาง ผมออกจากบ้านห้างฉัตร ใช้เงินอีกไม่เกิน ๑๐๐ บาท ก็จะได้ไปยืนอยู่หน้าสนามบินนานาชาติโหน่ยบ่าย!
ในอนาคต....โอกาสดี ๆ อย่างนี้จะไม่มีให้อีก เพราะผมไม่มีสตางค์ ไม่มีเวลา และร่างกายก็คงไม่อำนวย! ด้วยเหตุนี้ เช้านี้เมื่อร่างกายบอกว่ายังไปไหว ผมจึงตัดสินใจที่จะไป...
ไม่มีอะไรยุ่งยากในเรื่องการจัดของลงเป้ ผมทำอย่างที่เคยบอกไว้ว่าทริป travellin' light ครั้งต่อไปจะใช้เป้ Deuter ใบที่เคยใช้ตอน FB Trip ไปเชียงแสน...
เสื้อผ้า ของใช้ที่จำเป็น และอุปกรณ์ชาร์จแบต รวมกันแล้วก็คงไม่เกิน ๗ กิโลกรัมแน่นอน ยังคงเป็นการเดินทางแบบเบาตัวหรือตัวเบา (travellin' light) เหมือนเดิม...
ผมจะนั่งรถไฟขบวน 408 จากสถานีห้างฉัตรเวลา ๑๑.๒๒ น. ไปถึงปลายทางที่นครสวรรค์ เวลา ๑๙.๔๕ น. กะว่าจะไปกินอาหารอร่อย ๆ ที่ร้านใกล้กับสถานีรถไฟแล้วนั่งรถขึ้นรถไฟขบวน 108 จากสถานีนครสวรรค์เวลา ๐๐.๓๓ น. แล้วไปลงที่สถานีดอนเมืองเวลา ๐๔.๑๐ น.
ลงจากรถไฟที่สถานีดอนเมืองแล้วเดินข้ามสะพานลอยไปยังอาคารผู้โดยสารขาออกของสนามบินดอนเมืองได้เลย...
ถ้าทุกอย่างราบรื่น ผมคงจะได้เห็นภาพแบบนี้อีกครั้ง...
ขอตัวไปเตรียมอาหารและต่อโทรศัพท์ให้พี่ชายก่อนนะครับ...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น