วันเดียวเที่ยวสี่วัด - วัดพระธาตุกู่สี่ขันธ์

ถ้าต้องขี่มอเตอร์ไซค์จากบ้านห้างฉัตรเข้าเมืองเพื่อทำธุระ...ผมจะใช้เส้นทางซุปเปอร์ไฮเวย์เชียงใหม่-ลำปาง ระยะทางประมาณ ๑๗ กิโลเมตร!

ผมมีความตั้งใจมานานแล้วว่าชีวิตต่อจากนี้ไป ถ้าหากมีโอกาสก็อยากจะแวะตามสถานที่ท่องเที่ยวต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นวัดวาอาราม สวนป่า สวนสาธารณะ ตลาด ตลอดจนอาคารและร้านรวงต่าง ๆ แล้วนำภาพมาโพสต์ลงในบล็อกซึ่งทาง Google ได้ให้พื้นที่ไว้อย่างไม่จำกัดใน blogspot.com  ทั้งนี้ทั้งนั้นในการเขียนผมอาจไม่มีข้อมูลทางวิชาการมานำเสนอเพราะมีความรู้น้อย หรือภาพถ่ายอาจไม่สวยงามชัดเจนเพราะใช้กล้องตัวเล็ก แต่ผมก็หวังว่าจะเป็นส่วนเล็ก ๆ ในแหล่งข้อมูลทางอินเทอร์เน็ตที่อยากมอบให้กับสังคม โดยไม่หวังผลตอบแทนใด ๆ ทั้งสิ้น ผมไม่ต้องการมีรายได้จากโฆษณา ไม่ต้องการชื่อเสียงหรือคำชม ขอแค่ความสุขในการได้ทำก็พอแล้ว  รูปถ่ายทุก ๆ บานของผมไม่มีลายน้ำ ไม่สงวนลิขสิทธิ์ ใครใคร่นำไปใช้ก็เอาไปได้เลย ไม่ต้องขออนุญาตหรือให้เครดิตใด ๆ  แม้กระทั่งโน้ตเพลงหรือบทความเกี่ยวกับดนตรีซึ่งผมกำลังพยายามที่จะปรับปรุงต่อไปในเว็บ wichai.net  ก็เป็นการให้เปล่าตลอดไปจนกว่าชีวิตจะหาไม่...

คุณ Attasit ได้ส่งกล้องวิดีโอ Sony Handycam แบบที่ใช้ mini cassette มาให้ตั้งแต่ปีที่แล้ว ขณะนี้ผมกำลังฝึกหัดถ่ายภาพเคลื่อนไหวเพิ่มเติม อยากจะฝึกฝนจนมีความสามารถพอถ่ายวิดีโอการท่องเที่ยวหรือการแสดงต่าง ๆ ไปลงไว้ใน YouTube เพื่อแบ่งปันให้ได้อีกช่องทางนึง...

วันนี้ขอแค่ภาพนิ่งก่อน ผมพกเจ้า Sony Cyber-shot DSC-S750 กล้องตัวเล็กติดกระเป๋าไปด้วย เพื่อแวะชมวัด ๔ วัดด้วยกันคือ วัดพระธาตุกู่สี่ขันธ์ วัดทุ่งบ่อแป้น วัดนางแล และวัดบ้านหม้อ...

บนซุปเปอร์ไฮเวย์สู่เมืองลำปาง ก่อนถึงบ้านทุ่งกู่ด้าย ทางด้านซ้ายมือมีถนนเลี้ยวเข้าไปยัง "วัดพระธาตุกู่สี่ขันธ์" ซึ่งอยู่ทางด้านขวามือ...

เป็นวัดที่มีอาณาบริเวณกว้างขวาง ผมเห็นต้นไม้สูงใหญ่มากมายให้ความร่มรื่น....

ขี่จักรยานยนต์เข้าไปจอดภายในวัด...

มองหาโบราณสถานซึ่งคิดว่าน่าจะยังคงหลงเหลืออยู่...แต่ไม่พบ!  ถึงกระนั้นสิ่งที่กำลังก่อสร้างหรือสร้างเสร็จแล้ว ก็ดูอลังการและสวยงามตามยุคสมัย!

แพะและสุนัข ตัวแทนของปีมะแมและปีจอ มีผู้นำพวงมาลัยมาคล้องให้...

การก่อสร้างพระอุโบสถจวนเสร็จสมบูรณ์แล้ว...

ศาลาการเปรียญดูสวยงาม...

เช่นเดียวกับหอระฆัง....

เครื่องมือสำหรับกวาดใบไม้ วัดนี้ต้องมีมากหน่อย เพราะต้นไม้เยอะ...

เจ้าลูกครึ่งอัลเซเชียนที่เห็นตัวนี้ไม่ดุ มันตรงเข้ามาเล่นงับมือกับผม...

ไม่นานมันก็ล้มลงกับพื้นแล้วกลิ้งไปมา  คงจะคันตัวหรือไม่ก็โดนมดกัด!

ก่อนออกจากวัด ผมถ่ายรูปแผ่นไม้ที่เป็นป้ายชื่อวัดไว้อีก ๑ บาน นี่แหละที่ผมเห็นว่าเป็นของเก่า  (อิอิ) วัดนี้ผมให้คะแนนเต็มในความวิเวกและความร่มรื่นของต้นไม้ใหญ่ ส่วนคะแนนในความเป็นโบราณสถานได้น้อยครับ...

เดี๋ยวไปวัดทุ่งบ่อแป้นกันต่อนะครับ....