วันที่ ๒๔ กรกฎาคม ๒๕๖๐ ปั่นจักรยานไปเที่ยววัดโพธิ์ ซึ่งตั้งอยู่ในตำบลคลองสระบัว อำเภอพระนครศรีอยุธยา...ผมเดินผ่านเจ้ายาม ๔ ขาไปเข้าห้องน้ำ หลังจากบันทึกภาพอุโบสถและพระเจดีย์เก็บไว้แล้ว
ออกจากห้องน้ำ ผมมองเห็นซุ้มขายเครื่องดื่ม ความกระหายทำให้ต้องเดินเข้าไปหา...
สั่งกาแฟโบราณเย็นมาดื่ม ๑ แก้ว (๒๐ บาท) หวาน-มันและเย็นชื่นใจ ผมดื่มไป...คุยไป
เห็นได้ว่าคุณป้าคนขายกาแฟเป็นคนไม่ตกยุค เธอใช้มือถือเข้าเน็ตท่องเว็บ...
เสวนาออกรสออกชาติ...ผมคุยว่ามาถ่ายรูปวัดนำไปลงเว็บ พอเอ่ยชื่อ "ลุงน้ำชา" คนชงกาแฟก็สวนทันทีว่า "ลุงน้ำชารึ? รู้จัก... เคยเข้าไปอ่านบ่อย ๆ" ได้ยินเช่นนั้นผมยินดีเป็นที่สุด เพราะตั้งแต่เขียนบล็อกมาหลายปี ดู stats แล้วเห็นว่ามีคนเข้าอ่านเพียงน้อยนิด ไม่เคยคิดมาก่อนว่ามาถึงอยุธยาเมืองเก่าแล้วจะได้พบกับหญิงสูงวัยที่ชอบติดตามอ่านเรื่องราวของผม ที่พิเศษสุดคือคุณป้าได้คลิกเปิดคลิปวิดีโอสอนไวโอลินเด็กที่ครูแม้วอัพโหลดไว้บน YouTube ให้ผมดู...
ผ่านมาเกือบ ๙ เดือน วันนี้ที่ ๑๓ เมษายน ๒๕๖๑ ผมขี่จักรยานกลับไปวัดศรีโพธิ์อีกครั้ง ตั้งใจที่จะพบคุณป้าให้ได้...
จอดจักรยานไว้ในที่ร่มแล้วเดินหาคุณป้า...
ตรงจักรยานสีแดงจอดนั่นแหละที่เคยเห็นร้านขายเครื่องดื่มของแก แต่วันนี้ไม่เห็นมี!!
ถามแม่ค้าที่อยู่ที่นั่น ทราบว่าคุณป้าผู้ที่รู้จักลุงน้ำชานั้นเลิกขายไปนานแล้ว ผมรู้สึกผิดหวังที่ไม่ได้เจอ! ถ่ายภาพไว้เป็นหลักฐานถึงการมาอีก ๑ บาน ก่อนที่จะปั่นจักรยานออกจากวัดศรีโพธิ์...
เลยอดดื่มกาแฟเย็นอร่อย ๆ ตามที่ได้ตั้งใจไว้!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น