"ลาก่อน อุบลฯ เมืองคนดี" ผมคิดในใจ ขณะที่งูเหล็กเลื้อยออกไป...
เรื่องอาหารการกินก็ไม่เป็นปัญหา เพราะมีแม่ค้าขึ้นมาเดินขายให้ได้เลือกซื้อ...
อย่างเนี้ยผมพอกินได้....
ถึงสถานีกันทรารมย์เวลา ๑๐.๐๖ น.
ถึงสถานีบ้านคล้อเมื่อเวลา ๑๐.๑๖ น.
ไม่เคยหลับและไม่ก้มหน้าอยู่กับโทรศัพท์...ผมเปิดตากว้างเก็บภาพริมทาง!
๑๒.๓๘ น. ถึงสถานีกระสือ เอ้ย..กระสัง!
จากกระสังถึงห้วยราช วิ่งอีกเกือบ ๑๐ กิโลเมตรก็จะถึงสถานีบุรีรัมย์...
๑๓.๓๔ น. ถึงแล้วครับ... เมืองปราสาทหิน ถิ่นภูเขาไฟ ผ้าไหมสวย รวยวัฒนธรรม
๑๕.๕๑ น. ถึงสถานีสูงเนิน ผมอดขันไม่ได้กับชื่อสถานี "กุดจิด"-"โคกสะอาด"
ถึงสถานีคลองไผ่เวลา ๑๖.๒๕ น.
คลองไผ่แล้วไปคลองขนานจิตร ตารางเดินรถบอกว่าถึงสถานีปากช่องเวลา ๑๖.๕๓ น. - สระบุรี ๑๘.๒๕ น....
จากอุบลราชธานีรถไฟวิ่งฉึกฉัก ๆ มาได้ ๙ ชั่วโมงครึ่ง... ในที่สุดก็ถึงจุดหมายปลายทาง "สถานีชุมทางบ้านภาชี" ผมพาเจ้า Banian ลงจากรถแล้วเดินไปยังอาคารสถานีด้วยความคุ้นเคย นาฬิกาดิจิตอลที่แขวนไว้บอกเวลาหนึ่งทุ่มพอดี!
ผมน้ำลายไหล... เมื่อคิดถึงข้าวต้มปลาร้อน ๆ ที่ขายอยู่หลังห้องขายตั๋ว!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น