ด้านหลังวิหารหลังเปียงเป็นไปตามรูปแบบการสร้างวัดในล้านนา....ผมเห็นพระเจดีย์ซึ่งหุ้มด้วยทองจังโกส่งประกายงดงามยิ่งนัก!
ที่เห็นถัดไปคือ "วิหารรอยพระพุทธบาท” ซึ่งประดิษฐานรอยพระพุทธบาทที่ถูกค้นพบตรงเนินใกล้ทางรถไฟและได้นำขึ้นมาไว้ที่วัดเมื่อปี พ.ศ. ๒๕๓๐...
ก่อนเข้าประตูวิหาร ทางด้านซ้ายมือมีศาลารูปปั้นครูบาญาณรังษี สิงห์แก้ว, ครูบาอินปั๋น อินทวังโส และครูบาอภิชัยขาวปี...
ด้านหลังลงเนินไปเป็นต้นไม้เขียวขจี...
ความงดงามและศักดิ์สิทธิ์ของวัดดอยน้อยถูกซ่อนไว้อย่างเงียบสงบ...จนหลายคนอาจไม่รู้จัก!
ของดีมักมีคุณค่าอยู่บนความพอดี ไม่ต้องตีฆ้องร้องป่าวให้เอิกเกริกก็ได้!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น