เมื่อ ๒๙ ปีที่แล้วไม่มีอากู๋คอยช่วยนำทาง ไม่มีคอมพิวเตอร์ตัวเล็ก ๆ คอยคำนวณระยะทางและวัดอัตราการเต้นของหัวใจของนักปั่น จำได้ว่าเส้นทางลาดยางจากอลอร์สตาร์ไปบัตเตอร์เวิร์ธนั้นไม่โหดสักเท่าใด ผมแต่เหยียบลงบนบันไดจักรยานขับเคลื่อนให้พุ่งไปข้างหน้าด้วยอัตรา ๑๐ กว่ากิโลเมตรต่อชั่วโมง อาศัยแค่เพียงพลังงานจากขนมปังและน้ำดื่ม พร้อมหัวใจมุ่งมั่นที่จะไปให้ถึงจุดหมายปลายทาง
ตั้งแต่ออกออกเดินทาง ผมก็ยังไม่เห็นใครปั่นจักรยานผ่านมา ถ้าเป็นยุคนี้คงได้่เจอะเจอและโบกมือทักทายกันบ้าง หนทางข้างหน้าดูคล้ายพรมปูไว้รอให้ล้อหมุนอย่างไม่สิ้นสุด ผ่านแสงแดดหน้าหนาวที่ยังคงร้อนแรงพอเรียกเหงื่อได้ท่วมตัว...
 |
| ภาพทางหลวง AH1 จากทริปไป Bukit Lawang |
 |
| ภาพด่านเก็บเงินทางหลวง AH1 จากทริปไป Bukit Lawang |
 |
| ภาพก่อนถึงบัตเตอร์เวิร์ธ จากทริปไป Bukit Lawang |
แต่ผมไม่เคยตื่นเต้นเท่ากับการได้นั่งเรือข้ามฟากจากบัตเตอร์เวิร์ธไปเกาะปีนัง!
ผ่านมาแล้วเกือบ ๓ ทศวรรษเรือข้ามฟากก็ยังไม่เปลี่ยนแปลงมากนัก จำได้ว่าใช้บริการครั้งแรก ผมมีจักรยานแนบข้างมาด้วย...
ในหนังสือ South East Asia บอกว่า..
Ferries - until the impressive bridge to the mainland is completed, ferries scurry around the clock between Penang and Butterworth. During the day they came and go every 7-10 minutes, in the night between 24:00 and 7:00 h they leave less frequently. The ferry from Butterworth to Penang is free of charge. Going back you pay 40 c, cars cost 4 to 6 M$ according to size. The dock is at Pengkaland Weld. Long distance buses and trains leave right from the dock in Butterworth.ทุกวันนี้จาก Butterworth ไป Penang ต้องจ่ายตังค์ แต่ขากลับฟรี ผมนั่งมา ๖ เที่ยว...คงจะไม่มีครั้งต่อไปอีกแล้ว!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น