๑๖.๓๕ น. ผมปั่นจักรยานลงมาถึงปากทางเข้าออกอุทยานแห่งชาติดอยขุนตาลด้านศาลาแม่ทา...
ชายหนุ่มในชุดลายพรางยืนปฏิบัติหน้าที่อยู่หน้าแผงกั้นมองมาด้วยความฉงน!
คนแก่บนอานจักรยานเสือภูเขารีบตะโกนคำเมือง (กำเมือง) เสียงดังสื่อความหมายว่า
"ลุงจะปั่นจักรยานไปเชียงใหม่ เย็นมากแล้ว
คืนนี้ขออนุญาตนอนพักค้างที่ศาลาสักคืนเถอะ"
เป็นเช่นเจ้าหน้าที่บนดอยขุนตาลบอก ผมได้รับอนุญาตให้พักค้างได้ แถมด้วยการต้อนรับที่น่าประทับใจจากเจ้าหน้าที่หน่อยพิทักษ์ป่า นำพัดลมมาตั้งเปิดให้เต็มสตีม....
มีน้ำดื่มบริการทั้งร้อนเย็น บอกด้วยว่ามาม่าก็มี กาแฟก็มีให้
ห้องน้ำอยู่ไม่ไกล เดินไปนิดเดียว...
ตาแก่อย่างผมไม่ต้องการอะไรที่หรูหรา แค่นี้ก็เยี่ยมยอดสำหรับผมแล้ว
คว้าไม้กวาดปัดพื้นศาลาซะหน่อย ก่อนที่จะปูผ้ารองพื้นล้มตัวลงนอน ผมต้องดูทิศทางให้ดี ปลายเท้าไปทางทิศตะวันตก...
สุขโข...สโมสรยิ่งนัก! นอนอย่างเนี้ยไม่ต้องกางเต็นท์ก็ได้ เพราะมีพัดลมคอยปัดเป่าไล่ยุง
อาหารเย็นมีเพียงขนมปังโฮลวีททำเองกับนมเอ็นชัวร์ ซุกตัวอยู่ในถุงนอน...ผมนอนหลับสบายทั้งคืน ตื่นขึ้นมาก็ยังเห็นกาต้มน้ำทำงาน...
จัดการกับอาหารเช้าสูตรเดียวกัน แต่เพิ่มด้วยชาไอร์แลนด์หอมละมุนที่คุณดาให้มา...ก่อนกินยา
แพ็คของแล้วกวาดพื้นศาลา ก่อนเดินเก็บภาพเล็ก ๆ น้อย ๆ
เวลา ๐๖.๒๐ น. ล้อเริ่มหมุน... ลาก่อนศาลาที่ได้พักอาศัยนอน!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น