ไม่เร่งรีบ...เวลาเที่ยวผมก็ค่อย ๆ ไป (กดชัตเตอร์อาจไวหน่อยเพื่อให้เก็บภาพได้มาก ๆ) ตาแก่เมืองรถม้าจึงมีภาพโพสต์ฝากเพื่อน ๆ เยอะหน่อย...
หอระฆังงดงามด้วยลายปูนปั้นวิจิตร ด้านหน้าประดิษฐานพระสีวลีเถระยืนอยู่ใต้ฉัตรทอง...
ที่เห็นคงเป็นศาลาการเปรียญ...
ไม่ต้องสงกะสัยว่าเนี่ยคือห้องน้ำ
ผมกลับมาที่รถจักรยาน หลวงลุงท่านเดินเข้าคุยด้วย แนะนำเส้นทางที่จะไปป่าซางให้ผมเลือก ภิกษุเช่นนี้แหละที่น่าศรัทธา ท่านมีเมตตา ไม่หวงวัดเหมือนบางวัดในลำปางที่ไม่ต้อนรับคนแปลกหน้าผู้แวะมาอาศัยความสงบร่มเย็นของวัดเป็นที่พึ่งพิง
ถูกเรียกให้กินข้าวเสียก่อน เพราะตอนนั้นมีเลี้ยงอาหารกลางวันในงานศพก่อนที่จะเคลื่อนขบวนไปยังฌาปนกิจสถาน...
ผมไม่ปฏิเสธ รู้สึกยินดีเหมือนกับที่เคยได้ไปนั่งกินข้าวกับอาจารย์หมูที่วัดแห่งหนึ่งบนเกาะแดง (ลาวใต้) วันนี้ไม่มีมือกีต้าร์วงตาวัน มีผมกินอยู่คนเดียว เจ้าภาพนำอาหารเต็มพิกัดใส่ถาดมาให้ มีทั้งข้าวนึ่ง แกงจืด น้ำพริกกะปิ ผักสด แกงฮังเล ขนมหวาน น้ำดื่มเย็น ๆ ใจดีถึงขนาดแกะ wrapper ให้ด้วย
กินข้าวนึ่งหมดทั้งถุง เลือกกินแต่น้ำพริก ผัก และเต้าหู้ รู้สึกอิ่ม...มีพลังที่จะปั่นจักรยานไปป่าซางในช่วงบ่ายวันนี้แล้ว ผมขอบคุณทั้งภิกษุและฆราวาสผู้มีน้ำใจด้วยความซึ้งใจ...
ตุ๋เจ้าและชาวบ้านออกจากวัดไป ได้เวลาเดินทางต่อ ผมมองลงไปที่ทางออกบอกตัวเองว่าต้องจูงรถลงไปก่อน แล้วค่อยปั่นออกไปเมื่อถึงทางเรียบ...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น