ได้รับอนุญาตจาก "ทวารบาล" หรือ "ผู้เฝ้าประตู" ด้วยรอยยิ้มบนเขี้ยวโค้ง... ผมเดินผ่านซุ้มประตูเข้าไปยังอุโบสถวัดพิชัยสงคราม จังหวัดพระนครศรีอยุธยา
มีประวัติความเป็นมาเขียนบรรยายไว้บนแผ่นป้ายว่าดังนี้...
วัดนี้เป็นวัดราษฎร์โบราณ ครั้งสมัยกรุงศรีอยุธยา แต่จะสร้างเมื่อไหร่ ใครเป็นผู้สร้าง ไม่ปรากฏหลักฐานทางเอกสารกล่าวไว้
ในพระราชพงศาวดารกรุงธนบุรี ฉบับพันจันทนุมาศ (เจิม) กล่าวถึงวัดนี้สรุปความได้ว่า ณ วันเสาร์ขึ้น ๔ ค่ำ เดือนยี่ ปีจอ อัฐศก (จุลศักราช ๑๑๒๘ ตรงกับพุทธศักราช ๒๓๐๙) ขณะกองทัพพม่าล้อมกรุงศรีอยุธยาอยู่ พระยาวชิรปราการ (สิน) เจ้าเมืองตาก ประเมินสถานการณ์สงครามว่ากรุงศรีอยุธยาจะต้องพ่ายแพ้แก่กองทัพพม่าอย่างแน่นอน เพราะข้าราชการแม่ทัพนายกองขาดความเป็นธรรม และความสามัคคี ที่จะร่วมแรงร่วมใจกันต่อต้านกองทัพพม่า พร้อมด้วยพรรคพวกทหารหาญร่วมอุดมการณ์ ประมาณ ๑,๐๐๐ คน ตีฝ่ากองทัพพม่าทางทิศตะวันออก ณ "วัดพิชัย" เวลาค่ำร่วมให้สัตยาธิษฐานต่อพระประธานในพระอุโบสถ ขอให้เดินทางโดยปลอดภัย กลับมากู้กรุงศรีอยุธยามีชัยชนะต่อข้าศึก เป็นอัศจรรย์ฝนโปรยลงมาเป็นมหาพิชัยฤกษ์ ก่อนออกเดินทางไปมีชัยชนะต่อกองทัพพม่าที่ติดตามโจมตี ทิ้งกรุงศรีอยุธยาซึ่งถูกเพลิงเผาผลาญไว้เบื้องหลัง ผ่านเมืองนครนายก เมืองระยอง ตั้งมั่นรวบรวมไพร่พล ณ เมืองจันทบุรี จนกลับมากอบกู้อิสรภาพมีชัยชนะต่อข้าศึกโดยเด็ดขาด ปราบดาภิเศกขึ้นครองราชสมบัติเป็น "พระเจ้ากรุงธนบุรี" ได้รับการถวายพระเกียรติเป็น "สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช"
วัดพิชัยสงครามแห่งนี้ได้ถูกปล่อยร้างมาตั้งแต่ พ.ศ. ๒๓๐๙ ก่อนเสียกรุงศรีอยุธยา จนสมัยรัตนโกสินทร์ ประมาณสมัยรัชกาลที่ ๔ หรือรัชกาลที่ ๕ ชาวบ้านมีจิตศรัทธาร่วมใจกันบูรณปฏิสังขรณ์ขึ้นใหม่ขนานนามมงคลอันเป็นเหตุการณ์จากประวัติศาสตร์เป็นอนุสรณ์ว่า "วัดพิชัยสงคราม" มีพระสงฆ์จำพรรษาสืบมาจนทุกวันนี้
พระประธาน พระพุทธพิชัยนิมิตร หรือหลวงพ่อใหญ่...
ตาแก่เมืองรถม้าออกมาเดินเก็บภาพโดยรอบ...
แล้วก็ไม่ลืมบันทึกภาพใบเสมาไว้เป็นที่ประจักษ์...
อยากบอกเพื่อน ๆ ด้วยว่า ข้าง ๆ วัดด้านที่ติดโรงแรมกรุงศรีริเวอร์ มีทางไปลงเรือข้ามฟากสู่เกาะเมืองเก่าได้เลย...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น