Travellin' light ไปพม่า - ซื้อตั๋วรถไฟไปพินอูลวิน

เดินจาก Royal Guest House ไปตามทางที่คุ้นเคย มีแขกขายขนม (อย่างที่เคยเห็นในอินเดีย) ตั้งรถเข็นอยู่ตรงมุมถนนที่เลี้ยวออกไปยังถนน #26  นึกได้ว่ายังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลย ตั้งแต่กินข้าวของชายใจดีบนเรือ...ผมล้วงเงิน ๑,๐๐๐ จ๊าด ออกมาซื้อขนมหวาน ๗๐๐ จ๊าดและน้ำดื่ม ๑ ขวด (๓๐๐ จ๊าด)  เดินขบเคี้ยวไปเรื่อย ๆ จนถึงสะพานข้ามทางรถไฟ...

ผมเดินขึ้นไปยังห้องจำหน่ายตั๋ว เงียบ! ไม่มีเจ้าหน้าที่  เกือบจะ ๕ ทุ่มอยู่แล้ว...คงจะปิดทำการ!  รถไฟที่ผมจะนั่งไปพินอูลวินคือขบวน 131 เที่ยวขึ้น (จาก Mandalay ไป Lashio) ออกจากสถานีเวลา ๐๔.๐๐ น.

จากนี้ผมก็คงต้องนั่งรอไปเรื่อย ๆ จนกว่าที่จำหน่ายตั๋วจะเปิด  มองหาที่ ๆ พอจะนั่งหลับนก เดินไปด้านข้าง ถามเจ้าหน้าที่ซึ่งพูดกันไม่ค่อยรู้เรื่อง ดูเหมือนว่าเก้าอี้ที่ตั้งอยู่ข้างหน้า พอจะอาศัยนั่งได้ ผมวางเป้ไว้ข้าง ๆ แล้วนั่งรอ ไม่นานนักเจ้าหน้าที่อีกคนก็มาบอกว่าตรงนั้นนั่งไม่ได้ ต้องไปนั่งรอที่ชานชาลาด้านล่างโน่น

เดินลงไปนั่งรออยู่ที่ชานชาลา ๑ ใกล้ ๆ กับทางออก  เวลาผ่านไปไม่ถึงครึ่งชั่วโมงพนักงานรถไฟอีกคนก็มาไล่ให้ออกไปอยู่ด้านนอก ผมหิ้วเป้เดินออกไปหย่อนก้นบนเก้าอี้สีสด มองเห็นเจ้าคนที่มาไล่กำลังจัดเตรียมใช้ที่ตรงนั้นเป็นที่หลับนอน อ่อ...พนักงานรถไฟก็ได้เวลานอนแล้วเหมือนกัน!

ไม่มีปัญหาครับ เพียงแค่ย้ายออกไปนอกรั้วเท่านั้น ที่ใหม่นี้ยิ่งดีกว่าเพราะมีเพื่อน ผมเห็นหญิง ๒ คนและเด็กชาย ๑ คนนั่งรออยู่ก่อนแล้ว ดูหน้าตากระเดียดไปทางคนจีน ผมคิดว่าทั้งสามคงกำลังจะไป Lashio เมืองสวยอีกแห่งหนึ่งซึ่งอยู่ใกล้พรมแดนจีน หญิงคนที่มีอายุหันมาถามผมด้วยภาษาพม่า ผมต้องตอบเป็นภาษาอังกฤษว่า "เป็นคนไทย ไม่เข้าใจจริง ๆ"  การสนทนาจึงยุติเพียงแค่นั้น

๑๑.๑๐ น. คุณแม่ดึงกระดาษหนังสือพิมพ์ออกปูบนพื้น แล้วให้ลูกชายนอน  ส่วนผมยังคงนั่งอยู่บนเก้าอี้เหมือนเดิม ฆ่าเวลาให้หมดไปด้วยการนำไปรษณียบัตรออกมาเขียน

๐๑.๓๐ น. ผมจดบันทึกว่า "ยุงเยอะ - ร้อน (ตอนนี้แหละที่ต้องจดจำไปอีกนาน)  เขียนไปรษณียบัตรเสร็จแล้ว ๘ ฉบับ - เก็บเอาไว้ในเป้ - นำแป้งเย็นออกมาโรยบริเวณพุงและเอว ใช้ผ้าเย็นเช็ดหน้า..."

ผมหลับนกได้นิด ๆ หน่อย ๆ จนถึงตี ๓ จึงได้ใช้ผ้าเย็นชุบน้ำเช็ดหน้าเช็ดตาให้สดชื่น ก่อนที่จะเก็บของลงเป้ แล้วเดินขึ้นบันไดไปหาซื้อตั๋ว...

วุ่นวายพอสมควรสำหรับการซื้อตั๋วรถไฟตอนตีสามกว่า ๆ ผมต้องยืนเฝ้าอยู่หน้าข่องจำหน่ายตั๋ว รอให้เจ้าหน้าที่ตื่นขึ้นมาทำงาน มีคนโผล่ออกมาให้เห็นแล้ว แต่ก็ยังไม่มาขายตั๋วให้  รถออกตี ๔ เวลากระชั้นเข้าไปทุกที ผมยังซื้อตั๋วไม่ได้  ขบวนรถจอดอยู่ตรงไหนก็ไม่รู้  ความตื่นเต้นทำให้เลือดลมวิ่งพล่าน!!

ในที่สุดเจ้าหน้าที่คนหนึ่งก็มาที่ช่องจำหน่ายตั๋ว เห็นไว้หนวดขาว ดูแล้วอายุคงประมาณ ๕๐ up ผมยื่นหนังสือเดินทางให้ พร้อมกับแจ้งความประสงค์ว่าจะไปพินอูลวิน ปรากฏว่าค่าโดยสาร upper class จากมัณฑะเลย์ไปลงที่พินอูลวินแค่ ๑,๒๐๐ จ๊าดเท่านั้น!!!  โห...ทำไมถึงได้ถูกเช่นนี้?  ผมส่งเงินให้ ๑,๕๐๐ จ๊าด  คนขายตั๋วค่อย ๆ ประดิษฐ์ประดอยนับธนบัตรเก่าทอนให้ ๓๐๐ จ๊าด  ตอนส่งเงินทอนให้ เค้าดึงมือผมเข้าไปจูบ....อั้ยย่า!

ได้ตั๋วมาแล้วครับ...

ถือตั๋วโดยสารไว้แน่น...ผมเดินลงไปยังชานชาลาเบื้องล่าง มองหาขบวนรถ 131 ที่จะพาไปพินอูลวิน หาไม่ยากเพราะมีรถไฟขบวนเดียวที่จะออกตอนตี ๔  คนที่ยืนอยู่ตรงบันไดตู้หมายเลข 1 ชี้ให้พนักงานรถไฟตัวจริงพาผมไปยังที่นั่ง C3 ได้โดยไม่ยาก...

รถไฟขบวนนี้แหละที่จะพาผมไปยังเส้นทางเดินรถที่สวยติดอันดับ ๑ใน ๑๐ ของโลก!

Travellin' light ไปพม่า - ซื้อตั๋วรถไฟไป Naba

เย็นวันที่ ๑๐ เมษายาน ๒๕๕๗  ออกจาก Royal Guest House ผมแวะกินอาหารพม่าเจ้าประจำ แล้วเดินไปยังสถานีรถไฟ ผ่านจุดซึ่งเป็นที่จอด shuttle bus ของ Air Asia...

เดินขึ้นสะพานข้ามทางรถไฟ...

ตรงไปยังอาคารสถานีรถไฟ...

ขึ้นบันไดไปยังห้องจำหน่ายตั๋ว...

ไปหยุดดูตารางค่าโดยสารสำหรับชาวต่างประเทศที่หน้าห้องจำหน่ายตั๋ว พบว่าถ้าค่าโดยสาร upper class ไปลงที่สถานี Naba  ราคา $13 หรือถ้าอยากนอนก็ $16...

มีคนพม่าตรงเข้ามาช่วย ถามว่าจะไปไหน พอบอกว่า Nabra เค้าก็ชี้บอกทางไปที่เคาน์เตอร์ - บริเวณช่องจำหน่ายตั๋วที่เคยไปดู

ผมบันทึกไว้ว่า...

เข้าไปถามว่าอยากซื้อตั๋วไป Naba คนขายชี้ให้ถามซื้อที่ชายอีกคนหนึ่งซึ่งพูดภาษาอังกฤษได้ ปรากฏว่าค่าตั๋วไม่ต้องจ่ายเป็น dollars แต่เป็นเงินจ๊าด 7,200 Ks รู้สึกดีใจที่ไม่ต้องใช้ดอลล่าร์  ให้ไป 10.000 Ks  เขาขออีก 200 Ks แล้วทอนให้ 3,000 Ks  ส่งตั๋วให้แล้วแล้วอธิบายว่ารถออกกี่โมง ต้องไปขึ้นที่ชานชาลาไหน ดีจริง ๆ  ก่อนจากมาถามว่าจะถึง Naba กี่โมง เขาบอกว่า 10.32 AM  พอเดินจากมา เค้าตามมาบอกว่าให้ลงไปที่ platform 1 ซึ่งอยู่ด้านล่าง

เจอชายใจดีคนที่ชี้ช่องจำหน่ายตั๋วให้  ผมขอบคุณและบอกว่าซื้อตั๋วได้เรียบร้อยแล้ว จากนั้นก็เดินลงบันไดไปยังชานชาลาเบื้องล่าง....

ไปถามเจ้าหน้าที่เพื่อความแน่ใจว่ารถจะเข้ามาจอดที่ชานชาลานี้หรือเปล่า เค้าบอกว่าต้องรอก่อน

เอาเป้และถุงผ้าวางไว้บนเก้าอี้นั่งรอของผู้โดยสาร  ผมนั่งจดบันทึก...ท่ามกลางอากาศร้อนอบอ้าวและกลิ่นบุหรี่!

รู้สึกดีใจที่การซื้อตั๋วรถไฟทำได้สะดวก และไม่แพงอย่างที่คิด!  จริง ๆ แล้วหารู้ไม่ว่าตั้งแต่เดือนเมษายน ๒๕๕๗ เป็นต้นไป นักท่องเที่ยวชาวต่างประเทศไม่ต้องจ่ายค่าโดยสารรถไฟในราคาแพงเป็นเงินดอลล่าร์อีกแล้ว (ตาราง Ticket For Foreigner สีน้ำเงินข้างบนนั่นยกออกไปได้เลย)  เราสามารถจ่ายค่าโดยสารอัตราเดียวกับคนพม่าเป็นเงินจ๊าดได้เลย จะนั่งชั้นธรรมดาไปกับชาวบ้านก็ได้  ในเว็บ seat61.com บอกว่าค่าโดยสารรถไฟ upper class sleeper จากย่างกุ้งไปพุกามเคยเป็น $40  แต่เดี๋ยวนี้เหลือแค่ 16,500 จ๊าด ( ประมาณ $17) เท่านั้น

มิน่าเล่า...ค่าโดยสารจาก Mandalay ไป Naba $13  วันนี้ผมจ่ายเพียง 7,200 จ๊าด  (237 บาท หรือ US$7.40) ถูกลงเกือบครึ่ง!