กลับมาวัดทาดอีกครั้ง เช้านี้ผมได้พบปะและเสวนากับผู้คน มีฝรั่งนักท่องเที่ยวคนหนึ่งขี่จักรยานเข้ามาคุยด้วย...
คุณยาย ๒ คนกำลังช่วยกันเก็บกวาดทำความสะอาดอยู่ข้างโบสถ์...
คนหนึ่งทีแรกก็เงียบ ๆ ไม่พูดอะไร พอผมกล่าวทักทาย "สะบายดี" แม่ใหญ่ก็เริ่มคุยจ้อ เธอพูดลาวเร็วเหมือนรถไฟเล่นเอาตาแก่เมืองรถม้าต้องเงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจ...
เด็ก ๆ ก็ปั่นจักรยานเข้ามาเที่ยวในวัด...
สามเณรฉันเช้าแล้วออกมาช่วยกันทำงาน คนนึงเอาธนบัตรไทยใบละ ๒๐ บาทมาถามว่าเป็นเงินลาวเท่าไหร่? ผมตอบว่า "๕ พัน" เห็นจั่วกำเงินหายไปพักใหญ่ก็กลับมาพร้อมกับน้ำส้ม ๔ แก้ว อืมม...ราคาเท่าเมืองไทยเลย แก้วละ ๕ บาท!
ผมต้องยอมรับว่าประทับในความเป็นมิตรของคนลาวครับ คิดว่าคล้ายกับเชียงใหม่เมื่อ ๕๐ ปีที่แล้ว เสียดายจังที่แก่เกินไปซะแล้ว ไม่งั้นจะอพยพมาอยู่กับลิงน้อยที่จำปาสักซะเลย!
ตอนนี้ทำได้ก็แค่นำภาพเก็บตกวัดทาดมาฝากเพื่อน ๆ ดังนี้...
ทดลองใช้ห้องน้ำหน่อย เป็นวัดแรกในลาวใต้ครับ...
ลาก่อน “วัดธาตุฝุ่นสันติธรรมวราราม”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น