เคยสอนที่มหาวิทยาลัยราชภัฏลำปางอยู่ช่วงหนึ่ง... ทุกวันนี้ผมสมองผมไม่ดีแล้ว ถ้าหากจะจำชื่อนักศึกษาไม่ได้ ก็ขอได้โปรดให้อภัยคนสูงวัยคนนี้ด้วยนะครับ!
จำได้ว่าจากบ้านปงแสนทอง (1) ผมต้องขับเจ้าโต (รถโตโยต้าคราวน์) ไปสอนที่ราชภัฏ (2) ระยะทางเกือบ ๗ กิโลเมตร...
ต้องขับรถผ่าน "บ้านกาดเมฆ" หมู่บ้านที่ผมจำชื่อได้ตั้งแต่เริ่มใช้ถนนหมายเลข 1037 (ลำปาง-แม่ทะ) หมู่บ้านนี้มีอยู่สามอย่างที่ผมรู้จักคือ ตลาด วัด และช่างตีเหล็ก เคยไปซื้อของกินที่ตลาด เคยไปงานศพที่วัดกาดเมฆ และเคยไปจ้างช่างตีเหล็กทำแชลง...
กล่าวกันว่าหมู่บ้านกาดเมฆเดิมชื่อว่า "บ้านกาดมีด" เนื่องจากสมัยก่อนชาวบ้านเกือบทุกหลังคาเรือนจะประกอบอาชีพตีมีดตีขวานกันเป็นส่วนใหญ่ เมื่อชาวบ้านแคว้นพม่าและลาวได้อพยพเข้ามาอยู่อาศัยเป็นหมู่บ้านแบบผสม จึงได้คิดตั้งชื่อหมู่บ้านขึ้นมาโดยให้ชื่อว่าหมู่บ้านกาดมีด ต่อมาทุกคนเห็นว่าคำว่ามีดฟังน่ากลัวจึงได้เปลี่ยนชื่อหมู่บ้านเป็น "บ้านกาดเมฆ"
ที่มา - เอกสารแผนชุมชน ของเทศบาลเมืองเขลางค์นคร
เอกสารฉบับเดียวกันได้กล่าวว่า "หลังจากนั้นในปีพุทธศักราช ๑๒๙๓ เจ้าแคว้นพม่าได้ก่อสร้างวัดวาอารามขึ้นมา มีพระประธานโบราณ พระพุทธรูปไม้ ๓ องค์ และได้สถาปนาขึ้นเป็นวัดกาดเมฆในที่สุด..." ผมเกิดความสงสัยว่าตัวเลข พ.ศ. ที่ระบุไว้จะตรงกับความเป็นจริงหรือเปล่า? ย้อนหลังไป ๑,๓๐๐ กว่าปีจะมี "วัดกาดเมฆ" แล้วหรือ? ตอนนั้นปราสาทนครวัดสร้างในรัชสมัยของพระเจ้าสุริยวรมัน (พ.ศ. ๑๖๕๐ - ๑๖๙๓) ยังเป็นแค่ฝุ่นอยู่เลย!! เอาเหอะ...รู้เพียงว่า "วัดกาดเมฆ" เป็นวัดเก่าอีกวัดหนึ่งในลำปางก็แล้วกัน พาเพื่อน ๆ ไปดูด้วยกันเลยดีกว่า เริ่มจากป้ายชื่อวัดก่อนเลยดังนี้...
ซุ้มประตูงดงามและใหญ่โตตั้งหันหน้าไปทางถนนหลวง...
เข้ามายืนเก็บภาพด้านหลังซุ้มประตูไว้อีก ๑ บาน เห็นท้องฟ้าสดใส ...
หอระฆังดูเก่าดี ผมชอบอย่างนี้แหละ!
หอเสื้อวัด...
อาคารที่เห็นท่าทางจะเป็นศาลาการเปรียญ...
อุโบสถกำลังปรับปรุงซ่อมแซม...ผมเห็นประตูเปิดอยู่
นับว่าโชคดีที่จะได้เห็น...
ภาพสวยครับ อากาศร้อนมากๆรักษาสุขภาพนะครับ
ตอบลบ