อิ่มครับ! ผมตีราคาอาหารเช้ามื้อนี้ $2 เพื่อจะให้รู้สึกว่าค่าห้องพักที่นี่เหลือเพียง $8 ซึ่งก็ยังแพงกว่าห้องพักที่ Queen Hotel ในเวียดนาม (คลิกอ่านเรื่องเดินหาที่พักในซาปาได้ ที่นี่)
ได้เวลาออกเที่ยวต่อ... ผมบอกตัวเองว่าสิ่งที่จะต้องทำให้ได้ในวันนี้ คือ "ซื้อตั๋วเรือ" รู้มาก่อนแล้วว่าทุกวันนี้ยังมี slow boat to Pagan ออกทุกวันอาทิตย์และวันพฤหัส เป็นการเดินทางสู่พุกามอย่างที่ผมเคยทำเมื่อ ๓๑ ปีที่แล้ว Travellin' light ครั้งนี้...ผมปรารถนาที่จะย้อนอดีต! ซึ่งอาจจะเป็นครั้งสุดท้ายแล้วก็ได้! นอกจากนั้น ผมก็อยากจะกลับไปในที่ ๆ เคยไปมาก่อน อย่างเช่น วัดกุโสดอร์ ศาลากลางน้ำ และวัดที่มีพระพุทธรูปที่สลักจากหินอ่อน
วิธีดีที่สุดที่จะทำสิ่งที่ตั้งใจไว้ให้สำเร็จภายในวันนี้ (วันที่ ๒ ในมัณฑะเลย์) ก็คือ การเช่าจักรยาน ขี่ไปตามที่ต่าง ๆ ผมถามสาว reception ว่าจะไปเช่าจักรยานได้ที่ไหน? เธอชี้ให้ดูร้านขายของชำซึ่งอยู่ตรงข้ามกับเกสต์เฮ้าส์ บอกว่าที่นั่นมีจักรยานให้เช่าในอัตรา ๑,๕๐๐ จ๊าดต่อวัน...
ผมเดินข้ามถนนไปยังร้านที่มีป้าย PREMIER สีเหลืองทันที...
การเช่าจักรยานก็ไม่ได้ยากเย็นอะไร (เหมือนการเช่าจักรยานที่หลวงน้ำทา) ผมแค่ลงชื่อ หมายเลขหนังสือเดินทาง และที่พักไว้ แล้วจ่ายเงิน ๑,๕๐๐ จ๊าด ก็ได้จักรยานไปขี่...
การผจญภัยน่าตื่นเต้นกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว ท่ามกลางการจราจรอันสับสนวุ่นวายบนท้องถนนเมืองมัณฑะเลย์ ผมจูงจักรยานออกตั้งตัวก่อนบนถนน เตือนสติตัวเองว่าต้องขี่ชิดขวา จากนั้นก็เริ่มต้นปั่น โดยใช้เวลาไม่กี่วินาทีในการปรับตัวบังคับรถให้วิ่งตรงทาง จุดแรกที่จะต้องไปคือ Tourist Information หรือ ศูนย์ข้อมูลการท่องเที่ยว ซึ่งอยู่บนถนน 68 ระหว่างถนน 26 และ 27 เมื่อวานก็ไปมาแล้ว (ย่ำต๊อก) แต่เค้าปิดเสียก่อน วันนี้จึงต้องกลับไปอีก
ยังเช้าอยู่...ถนนหนทางยังมีรถราไม่มาก ผมปั่นไปตามถนน 26
เลี้ยวขวาเข้าสู่ถนน 68 ศูนย์ข้อมูลการท่องเที่ยวอยู่ทางด้านซ้ายมือ ผมตั้งจักรยานไว้ข้างหน้า....
"มิงกะลาบา" ผมกล่าวสวัสดีเจ้าหน้าที่สาว ๒-๓ คนที่อยู่หลังเคาน์เต้อร์ ได้รับการต้อนรับเป็นอย่างดี... ผมถามถึงตั๋ว slow boat ก่อนเป็นอันดับแรก สาวพม่าซึ่งดูอาวุโสกว่าเพื่อนเป็นผู้อธิบายให้ทราบว่ามีเรือออกเช้ามืด ทุกวันอาทิตย์และวันพฤหัส ค่าโดยสาร $15 ผมถามว่าซื้อตั๋วที่นี่ได้หรือเปล่า? (อยากจะคุยว่าเมื่อ ๓๑ ปีก่อนก็มาซื้อที่ tourist office นี่แหละ) เธอตอบว่าจองตั๋วให้ได้ แต่ราคาเพิ่มเป็น $18 ทางที่ดีให้ไปซื้อที่ท่าเรือดีกว่า...
ไม่เป็นไร มีจักรยานเดี๋ยวผมขี่ไปซื้อตั๋วเองได้ ผมถามต่อทันทีว่ามีแผนที่ขายมั้ย? ถามไปอย่างงั้นแหละ ใจจริง ๆ แล้วอยากได้ของฟรีมากกว่า อิอิ
สาวสวยผู้ยืนอมยิ้มฟังตาแก่จากเมืองไทยอยู่ใกล้ ๆ หยิบแผนที่ส่งให้...
เป็นแผนที่รวม (Map of Myanmar) ประกอบด้วยแผนที่เมืองมัณฑะเลย์ ย่างกุ้ง และเมืองอื่น ๆ เป็นปกติสำหรับแผนที่แจกฟรี...ผมเห็นโฆษณากินเนื้อที่กว่าครึ่ง!
ได้แผนที่สมใจ ผมขอบคุณแล้วลงชื่อใน "สมุดเยี่ยม" ผมเปิดย้อนหลังดู...ไม่เห็นชื่อคนไทยแม้แต่คนเดียว!
"เจซูติน บาแด" ผมพูดพร้อมกับยกมือไหว้ อยากแสดงออกถึงความเป็นไทยให้ชาวพม่าได้เห็น สาว ๆ ยิ้มให้...
เมื่อเดินออกมาด้านนอก ก็เจอกับชายคนนี้...
คุณลุงหม่องพูดภาษาอังกฤษได้ดี ท่าทางน่าจะเป็นหัวหน้า เราคุยกันได้พักนึง ผมก็ขอตัวออกเดินทางต่อ!
จุดหมายต่อไปคือ "วัดกุโสดอร์" ซึ่งอุตส่าห์รอมานานถึง ๓ ทศวรรษ กว่าจะได้กลับไปเยือนอีกครั้ง!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น