จากซายัตที่ตามหาจนเจอ... ผมขี่จักรยานเที่ยวบริเวณใกล้เคียง ไปถึงวัด ๆ หนึ่งซึ่งใหญ่โตมาก กล่าวกันว่าเป็นหนึ่งในสิ่งก่อสร้างที่ยิ่งใหญ่ของพระเจ้ามินดง วัดนี้มีชื่อว่า "วัดอตุมาชิ (Atumashi)"
คุณ Supawan ได้เขียนไว้ในบล็อกว่า...
วัดอตุมาชิ อยู่ใกล้ๆกับพระราชมณเฑียรทอง พระเจ้ามินดงสร้างขึ้นเพื่อเป็นสถานที่เก็บรักษาคัมภีร์พระไตรปิฎกของหลวง 4 ฉบับ โดยใส่หีบปิดทองล่องชาด และโปรดฯให้พระราชาคณะรูปหนึ่ง ซึ่งมีความรอบรู้พระไตรปิฎกอย่างไม่มีใครเสมอเหมือนมาครองวัดนี้ คือ ‘ปะกันซายาดอว์” อีกทั้งยังสร้างวิหารนี้ด้วยโครงไม้ เอาอิฐพอกถือปูนปั้น จำหลักลวดลายปิดทองล่องชาดประดับกระจกอย่างประณีต รูปลักษณ์คล้ายมีศิลปะยุโรปมาผสม ทำให้แตกต่างจากวิหารอื่นๆในมัณฑะเลย์ ซึ่งส่วนใหญ่เป็นงานไม้ล้วน ๆ
พระองค์ทรงอุทิศถวายเพชรเม็ดใหญ่ ประดับพระอุณาโลมของพระประธานวัดนี้ แล้วเฉลิมนามวัดนี้ว่า “อตุมาชิ” แปลว่า งดงามอย่างไม่มีที่ติ อย่างไรก็ตาม เพชรประดับพระประธานได้หายไประหว่างการจราจลก่อนที่อังกฤษจะยึดมัณฑะเลย์ … ในปี พ.ศ. 2433 วัดนี้ถูกไฟไหม้ อาคารวัดที่เห็นในปัจจุบัน คือ การสร้างจำลองขึ้นมาใหม่หลังปี พ.ศ. 2538(ขอขอบคุณที่มา)
พอมาเห็นวัดซึ่งชื่อออกทางญี่ปุ่นนิด ๆ ไม่รู้ยังไง...ผมกลับไม่คิดที่จะเข้าไปข้างใน หรือขึ้นไปถึงข้างบน คงเป็นเพราะความใหญ่โตของวัดก็ได้ ผมขอสัมผัสแต่เพียงภายนอกก็พอแล้ว!
มีวงเวียนสวยอยู่หน้าวัดอตุมาชิ...
ผมเห็นขบวนรถวิ่งผ่านมา...
หันกล้องตาม...ผมพยายามที่จะจับภาพให้ได้!
ดูคล้าย ๆ ว่าจะเป็นขบวนแห่ลูกแก้ว?
ขบวนรถวิ่งอ้อมวงเวียนแล้วตรงออกไปยังถนนเบื้องหน้า ผมอยากจะปั่นจักรยานตามไปหาคำตอบ แต่ห้ามใจไว้ เพราะจะเที่ยงวันแล้ว ยังมีสิ่งที่ต้องตามหาอีก นั่นคือ พระพุทธรูปแกะสลักจากหินอ่อนขนาดใหญ่ ที่วัดอะไรไม่รู้ จำชื่อไม่ได้ รู้แต่ว่าอยู่ใกล้ ๆ กับมัณฑะเลย์ฮิลล์...
ผมขี่จักรยานย้อนกลับไปทางมัณฑะเลย์ฮิลล์....เพื่อน ๆ ตามไปนะครับ!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น