ถึงกระนั้นผมก็ไม่ได้ย่ำต๊อกตลอดเส้นทางอยู่ดี บังเอิญมีมอเตอร์ไซค์รับจ้างผ่านมาเห็นตาแก่กำลังเดินดุ่ม ชายหนุ่มจอดรถรออยู่ข้างหน้า อาสาพาไปส่งที่โรงแรมในราคา ๒ พันจ๊าด ผมรู้ว่าเดินมาได้ครึ่งค่อนทางแล้ว ขอต่อเหลือ ๑ พันจ๊าดเค้าคงจะให้ ดีกว่าวิ่งรถเปล่า...สารถีตอบตกลงทันที! พาผมนั่งซ้อนท้ายไปอีกไม่นานก็เข้าถึงตัวเมือง จักรยานยนต์ทะยานไปตามถนนมัณฑะเลย์-ลาโช
เห็นวัดสวยวัดหนึ่งอยู่ทางด้านขวามือ...ผมรีบบอกให้สารถีหยุดรถทันที! "ขอลงตรงนี้แหละ"...ผมควักแบงค์ ๕,๐๐๐ ออกจ่ายค่าโดยสาร สารถียกเบาะรถขึ้น นำเงิน ๔,๐๐๐ จ๊าดออกมาทอน โห...มีตังค์อยู่ในถุงพลาสติกเป็นปึกเลย! ผมขอบคุณหนุ่มมอเตอร์ไซค์แล้วเดินย้อนกลับไปยังวัดที่ผ่านมา ถอดรองเท้าไว้ตรงบันได แล้วเดินเข้าไปข้างใน...
ผมยิ้มให้กับเงาตัวเองในกระจกอย่างมีความสุข!
