สวนกันดอว์จีคุยว่ามีต้นไผ่อยู่มากถึง ๗๕ สปีชีส์ (Species) ผมดูไม่ออกหรอกว่าพันธุ์ไหนเป็นพันธุ์ไหน รู้แต่ว่ามันมีทั้งความน่ากลัวและความอ่อนช้อยอยู่ในตัว มองเห็นความโค้งของลำต้นก็นึกถึงภาพวาดจากปลายพู่กันของจิตรกรจีน หากได้เห็นกอไผ่ใหญ่ ๆ ก็นึกถึงเสียงน่ากลัวยามลมพัด นึกถึงตอนเป็นเด็กเมื่อต้องวิ่งผ่านกอไผ่ชนิดไม่เหลียวหลัง...
บ่ายวันที่ ๑๔ เมษายน ๒๕๕๗ ผมได้มายืนกลางดงไผ่อย่างที่เห็น....
มีตัว "ทาคิน" ด้วย...
วิกิพีเดีย กล่าวว่า...
ทาคิน (อังกฤษ: Takin) จัดอยู่ในไฟลัมสัตว์มีกระดูกสันหลัง (Phylum Chordata) ชั้นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม (Class Mammalia) เป็นสัตว์ประจำชาติของภูฏาน ชอบอยู่รวมกันเป็นฝูงในพื้นที่หนาวเย็น มีหน้าและเขาคล้ายแพะ แต่ว่าไม่มีเครา ตัวใหญ่ประมาณวัว เมื่อโตเต็มที่มีน้ำหนักประมาณ 250 กิโลกรัม ทาคินจะกินใบไผ่ หน่อไม้ เป็นอาหารหลัก
ทาคินมีตำนานอยู่ มีพระลามะองค์หนึ่งนามว่าท่านดรุกปก คุนเลย์ ได้สำแดงอิทธิฤทธิ์โดยการนำหัวแพะมาเสียบกระดูกวัว และชุบชีวิตมาเป็นสัตว์พันธุ์ใหม่คือทาคิน แต่เดิมทาคินมักหากินตามภูเขา ในอดีตทาคินอยู่ในสวนสัตว์ในกรุงทิมพู แต่ต่อมาพระเจ้าจิกมี ซิงเย นัมเกล วังชุก กษัตริย์องค์ก่อนของภูฏาน มีรับสั่งให้ปล่อยสัตว์ทั้งหมดกลับเข้าป่า แต่ความคุ้นเคยกับเมืองทาคินจึงเพ่นพ่านในเมืองเป็นจำนวนมาก จึงให้กลับมาอยู่ในสวนสัตว์ขึ้นอีกครั้ง โดยการเปลี่ยนสวนสัตว์เป็นศูนย์อนุรักษ์ทาคินแทน
ออกจากดงไผ่แล้วไปไหนกันดีล่ะ?
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น