ก่อน ๙ โมง ผมลงไปนั่งรอที่หน้าฟร้อนท์ ไม่นานนัก Jeffy ก็เดินเข้ามาหา ผมชวนให้ไปคุยกันที่หน้าโรงแรม สารภาพว่ามีเงินจ๊าดอยู่ไม่มากพอที่จะจ้างให้พาไปเที่ยวแล้วล่ะ ไม่ได้โกหกนะ...ผมเปิดกระเป๋าตังค์ให้ดู แล้วหยิบธนบัตร ๕,๐๐๐ จ๊าดส่งให้ บอกว่าสำหรับความช่วยเหลือที่มีให้เมื่อวานนี้ ขอให้เข้าใจผมด้วย ถ้าได้มาพม่าอีกครั้ง ผมจะเริ่มต้นที่พินอูลวินก่อนเลย แล้วจะจ้างให้เขาพาเที่ยวให้ทั่ว สารถีบอกว่าเข้าใจ แต่ยังไง ๆ ก็ขอให้ได้พาไปส่งที่สวนรุกขชาติด้วยก็แล้วกัน เป็นการบริการฟรี ไม่คิดตังค์ ผมตอบโอเค
ขึ้นนั่งซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์แล้วบอกว่าถ้าเจอ tea shop ให้แวะด้วย จะได้หาอะไรกินด้วยกันก่อน เจฟพาไปที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง อยู่เยื้อง ๆ กับอาคารซึ่งกำลังก่อสร้างทำเป็นคอนโด
มีพระพม่ากำลังนั่งดื่มน้ำชาอยู่หน้าร้าน...
Jeff พาเข้าไปนั่งในร้าน ผมยกกล้องขึ้นถ่ายภาพเก็บไว้ ๑ บาน...
อยากกินจะปาตี (chapati) ผมขอให้เจฟสั่งมากินด้วยกัน เค้ามีน้ำราดใส่ถ้วยเล็กมาด้วย ส่วนกาแฟก็เป็น 3 in 1 เหมือนเดิม...
เพื่อนสารถีสาธิตวิธีกินจะปาตีให้ดู...
เรากินไปคุยไป ถึงตอนจ่ายตังค์ Jeff บอกว่าจะจ่าย แต่ผมบอกว่าไม่ต้อง มันต้องเป็นหน้าที่ของผม
ผมเรียกเก็บเงิน โห...อะไรมันจะถูกขนาดนั้น กิน ๒ คนแค่ ๘๐๐ จ๊าด หรือ ๒๘ บาทเอง!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น