วัดทุ่งบ่อแป้นหาไม่ยาก ผมบึ่งมอเตอร์ไซค์จากตัวเมืองไปตามถนนซุปเปอร์ไฮเวย์มุ่งหน้ากลับบ้าน เห็นป้ายบอกทางไปวัดและศูนย์ฟื้นฟูฯ อยู่ทางซ้ายมือ เลี้ยวเข้าไปอีกไม่ไกลก็เห็นสถานีตำรวจอยู่ด้านขวา...
ตรงข้ามกับสถานีตำรวจ เห็นตั้งตระหง่านอยู่ เป็นซุ้มประตู"วัดทุ่งบ่อแป้น"..
เลี้ยวรถเข้าไปเล้ย....
หอระฆังอยู่หน้าพระวิหารซึ่งใหญ่กว่าที่วัดพระธาตุกู่สี่ขันธ์...
สวยงามจริง...แต่ประตูนั้นถูกปิด!
ผมจอดรถไว้ข้าง ๆ ศาลา...
หน้ากุฏิสามัคคีธรรม...
แล้วเดินตรงไปยังพระเจดีย์ ผ่านต้นโพธิ์ต้นใหญ่และป้ายคำสอนทางด้านซ้ายมือ...
กุฏิสงฆ์ ๒ ชั้นอยู่ใกล้ ๆ กับพระเจดีย์ดูหรูกว่าบ้านของเศรษฐีบางคน!!
ห้องน้ำสำหรับญาติโยม...
ผมเดินออกไปทางด้านหลัง ภาพที่เห็นอยู่เบื้องหน้าบอกให้รู้ว่า ที่นั่นคือ "ศูนย์ฟื้นฟูผู้ป่วยอัมพฤกษ์อัมพาต"
ทางด้านซ้ายมือ เห็นสระน้ำงามตา...
ด้านหลังเป็นเรือนพักและสถานปฏิบัติธรรม...
อาคารสำนักงานตั้งอยู่ด้านหน้า ผมตรงเข้าไปสอบถามข้อมูลกับเจ้าหน้าที่...
ได้รับการต้อนรับด้วยน้ำเย็น ๑ แก้ว และได้แผ่นพับมา ๒ ฉบับ...
เจ้าหน้าที่แจ้งให้ทราบว่าผู้ป่วยทุกรายต้องมีญาติหรือผู้ดูแลอยู่ด้วยตลอด ๒๔ ชั่วโมง... เธอบอกว่าเป็น "กฎเหล็ก"
ก่อนออกจากวัด ผมเห็นภาพประทับใจ...
นึกถึงตัวเองว่าจะเป็นเช่นไร หากเกิดต้องมาเป็นอัมพฤกษ์-อัมพาต ผมลืมให้คะแนนวัดทุ่งบ่อแป้นไปซะฉิบ!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น