อพยพจากอำเภอภาษีเจริญ ธนบุรี ไปอยู่จังหวัดเชียงใหม่ตั้งแต่หัวเท่ากำปั้น เอ้ย! เท่าลูกฟุตบอลเบอร์ ๓ ผมอู้กำเมืองกับเพื่อน ๆ ที่โรงเรียนมงฟอร์ตแต่อยู่บ้านอู้กำไทย เสียดายที่คุณแม่ไม่ได้สอนภาษาจีนให้ ไม่งั้นคงได้เป็นคน bilingual กับเค้า! ภาษาเหนือคำว่า "เปียง" หมายถึงระดับเดียวกัน ผมเห็นชื่อหมู่บ้านหลายแห่งใช้คำนี้ อาทิ บ้านเปียง บงเปียง ปงเปียง สันเปียง ดอนเปียง! วันนี้อยากพาเพื่อน ๆ ไปเยี่ยมชม "วัดดอนเปียง" ที่ตำบลวอแก้ว อำเภอห้างฉัตร...
จากวัดวอแก้วไปอีกแค่ ๘๐๐ เมตร จะพบตลาด (1) อยู่ทางด้านขวามือ เพื่อน ๆ จอดรถที่ลานกว้าง (2) แล้วเดินผ่านซุ้มประตู (3) เข้าไปในวัดดอนเปียงได้...
มองตรงไปข้างหน้าเห็นหอระฆัง (5)
พระอุโบสถ (4) อยู่ด้านขวา...
เดินมาด้านหน้าโบสถ์... เจอพญานาคออกจากปากมกร (?) หน้าตาดูแปลกดี
โชคดีที่ประตูอุโบสถเปิดอยู่...
ธรรมาสน์เก่ายังคงเก็บรักษาไว้แทบทุกวัด แต่ดูจะบดบังคุณค่าไปหน่อยเมื่อถูกใช้เป็นที่แขวนนาฬิกา !
นอกนั้นแล้วทุกอย่างดูเป็นระเบียบ งดงาม อยู่ท่ามกลางความเงียบแลศานติ...
ผมเดินดูรอบ ๆ โบสถ์ได้โดยไม่ต้องระวังเจ้าเขี้ยวขาว (white fang)
เป็นรูปแบบที่คุ้นตา นั่นคือพระเจดีย์ (6) อยู่หลังโบสถ์วิหารซึ่งหันไปทางทิศตะวันตก...
จากวัดดอนเปียง ระยะทาง ๓ กิโลเมตร ใช้เวลา ๕ นาที เพื่อน ๆ สามารถไปเที่ยวต่อได้ที่ "วัดทุ่งหก"
คลิกดูรูปวัดทุ่งหกได้ ที่นี่ ฮับ...
