หนักใจมาตลอดก็เรื่องสะกดชื่อวัดเขมรเป็นภาษาไทยนี่แหละ! เหลือวัดนี้อีกวัดเดียว...ผมขอเรียกว่า "วัดพิพิธธาราม" ก็แล้วกัน จะได้หมดเรื่องหมดราวเสียที
จากวัดโบวิล (A) ข้ามสะพานทางหลวงหมายเลข 5 (B) แล้วเดินทอดน่องเลาะริมน้ำมาตามถนนสาย 1 อีก ๓๐๐ เมตร เลี้ยวขวาไปหยุดตรงสามแยก (C) ผมเห็นซุ้มประตู (1) วัด Piphetthearam (D) ตั้งตระหง่านอยู่เบื้องหน้า...
 |
| ภาพนี้ถ่ายตอนเช้าวันรุ่งขึ้น... |
พระอุโบสถ (3) หันหน้าไปทางทิศตะวันออก อยู่ภายในรั้วซึ่งมีซุ้มประตูโขงงดงาม มีเจดีย์สีทองอยู่ทั้งสี่มุม...
ประตูซึ่กรงเหล็กปิดอยู่ มองเข้าไปเห็นใบเสมา...
ผมได้แต่เดินสำรวจไปรอบ ๆ Lonely Planet เขียนไว้ว่า "Dating from 1888, Wat Phiphétaram shows definite Thai influence in the style of its decorative architecture..." หุหุ ผมไม่รู้หรอกว่าใครเอาของใครมา แต่เชื่อว่าศิลปะขอมน่าจะมีมาก่อนไทย ที่ดูต่างออกไปน่าจะเป็นเสาที่ลดระดับลงมา!
อยากคิดว่านั่นคือ "ศาลาการเปรียญ" (2)...
วิหารตั้งอยู่ตรงข้าม...
ผมกดชัตเตอร์เก็บภาพพระเจดีย์ตรงมุมรั้ว (4) ไว้อีก ๑ บาน...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น