ปั่นจักรยานจากวัดโตลทมปง (Wat Toul Tom Poung) ซึ่งอยู่บนถนนเมาเซตุง (245) ไปจนถึงถนนสมเด็จมุณีเรศ (217) ต้องหาทางไปยังสะพานข้ามแม่น้ำให้ได้ ผมมองไม่เห็นป้ายบอกทางไปทุ่งสังหารหรือเจืองเอ็ก (Choeung Ek ) เลย!!
ถ้าเป็นคนรุ่นใหม่ใช้สมาร์ทโฟนดี ๆ มีเครื่องมือนำทางก็คงไม่ยาก แต่ตาแก่เมืองรถม้าได้แต่อาศัยความรู้สึกบอกให้ตัวเอง พุ่งทะยานตามชาวบ้านไปข้างหน้า ท่ามกลางจราจรที่สับสน บนเส้นทางคอขวดเนื่องจากกำลังอยู่ในระหว่างการก่อสร้าง
เมื่อกลับถึงบ้าน ผมเข้า google earth ถึงได้รู้ว่าถ้าใช้เส้นทางถนน Veng Sreng ไปยังศูนย์การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์เจื่องแอ็ก (Choueng Ek Genocidal Center) มีระยะทาง ๑๑ กิโลเมตร ขณะเดียวกันก็ยังมีเส้นทางลัดไปถึงจุดหมายเดียวกันได้ด้วยระยะทาง ๙.๔ กิโลเมตร
Jeremy เพื่อนนักปั่นจักรยานรอบโลกชาวเกาหลีเคยเล่าให้ฟังว่าตอนไปทุ่งสังหารเค้ามีอาการเจ็บก้นจนปั่นจักรยานไม่ได้..ต้องเดินไป ทีแรกก็รู้สึกทึ่งแต่พอได้เห็นใน google ก็สิ้นสงสัย เพราะเส้นทางลัดใช้เวลาเดินไปแค่ ๒ ชั่วโมงเอง
สำหรับผมนั้น...การปั่นจักรยานไปตามถนน Veng Sreng เกือบ ๒ กิโลเมตร นับว่าเป็นเหตุการณ์ที่ลืมไม่ลงหรือเรียกว่า an unforgettable ride ก็น่าจะได้ อยากให้เพื่อน ๆ ลองนึกสภาพถนนเก่าที่ถูกเปิดหน้าออกแต่ยังบดอัดไม่เสร็จ เหลือแค่เพียงพื้นที่บางส่วนให้สัญจร จักรยานต้องลงไปวิ่งบนไหล่ทางซึ่งบางจุดมีหินแหลมคม บางจุดคลุ้งไปด้วยฝุ่นจากดินลูกรัง ในขณะที่แสงแดดก็แผดเผาอย่างไม่ปรานี...
ขี่จักรยานถึงทางแยกซึ่งมีถนนคอนกรีตกว้าง (1) โชคดีที่แวะถามพนักงานสาวบริษัทรถทางด้านขวามือ เธอช่วยชี้ทางให้ ถ้าไม่เลี้ยวซ้ายผมคงจะหลงออกไปไกล!
ปั่นจักรยานไปอีก ๔ กิโลเมตรครึ่งบนเส้นทาง 217 (2) ในที่สุดก็เห็นป้ายอยู่ทางด้านซ้ายมือ (3) บอกทางไป "ศูนย์การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์เจื่องแอ็ก (Choueng Ek Genocidal Center)"
ถ่ายรูปจักรยานไว้หน่อย ลุยมาถึงที่นี่ได้โดยยางไม่รั่วก็บุญโขแล้ว!
ตรงไปตามเส้นทางที่ครั้งหนึ่งเคยมีรถบรรทุกพาผู้เคราะห์ร้ายจากคุกโตลสเลงไปประหาร!!
ถึงแล้วครับ! ผมนำจักรยานไปยังจุดรับฝาก (P)...
แล้วเดินเข้าไปยังทุ่งสังหารทันที!
เห็นภาพที่คุกโตลสเลงมาแล้ว... ผมคิดว่าที่นี่คงจะน่าสลดหดหู่ใจยิ่งกว่านั้น!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น