เพื่อน ๆ อาจจำได้ว่าผมเคยเขียนเรื่องของหวานที่ผมได้กินทั้งในพนมเปญและเสียมเรียบพร้อมกับนำรูปมาโพสต์ประกอบ...
ร้านขายขนมในเขมรมีของหวานใส่กะละมังตั้งไว้หลายอย่างให้เลือกสั่ง แม่ค้าจะตักใส่ถ้วยขนาดไม่ใหญ่ให้ ราคาถ้วยละ ๑,๐๐๐ เรียล (๑๐ บาท) กินถ้วยเดียวไม่เคยพอครับ..ผมต้องเบิ้ลทุกที!
ล้อเข็นขายเต้าส่วนก็มีนะ อย่างที่ผมเจอที่ริมทางรถไฟสถานีพระตะบอง เค้าใช้แก้วกระดาษใส่ของหวานให้ ราคาแก้วละ ๑,๐๐๐ เรียลเท่ากัน พ่อค้าพูดไทยได้บอกผมว่า "๑๐ บาท"
ขนมหวานเจ้านี้อยู่ที่เสียมเรียบ ผมปั่นจักรยานไปอุดหนุนติดต่อกันถึง ๒ วัน...
จัดร้านสไตล์เดียวกับที่ผมเห็นในตลาดพนมเปญ...
ใช้ถ้วยขนาดเดียวกัน รสชาติก็ไม่แพ้กัน....
ราคาก็เท่ากัน คือถ้วยละ ๑,๐๐๐ เรียล....
ตอนเดินทางเข้าถึงตลาดโรงเกลือ ผมเห็นล้อเข็นของหวานไทย...
ใส่ถ้วยโฟมขนาดใหญ่กว่าถ้วยขนมเขมร ถั่วดำต้มหวานเย็นถ้วยนี้ก็แค่ ๑๐ บาท...
วันที่ ๑๑ เมษายน ๒๕๕๙ ถึง "ปากลาย" ใกล้เที่ยงวัน พอดีเดินไปเจอร้านขนมอยู่ตรงสามแยก...ผมตรงเข้าไปนั่งสั่งกินทันที!
ผมสั่งเต้าส่วนอีกแย้ว ของลาวถ้วยใหญ่กว่า ถ้วยเดียวอิ่มเลย...
ราคาถ้วยละ ๕ พัน (๒๐ บาท)
พอดีมีซาลาเปาทอดวางขายอยู่ด้วย (ลูกละ ๑ พันกีบ) คิดว่าเหมาะสำหรับเป็นเสบียง...ผมซื้อติดมือไปด้วย ๕ ลูก
มาถึง "ปากลาย"... ผมบอกอย่างไม่อายว่ากินขนมแทนข้าว อิอิ!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น