ถ่ายรูปมาให้เพื่อน ๆ ได้ดูด้วย ห้องที่มีตู้จดหมายสีฟ้าอยู่ตรงเสานั่นแหละ มันเป็นอาคารเก่าที่สร้างมาแล้วประมาณ ๑๐ ปี
เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา…คุณแม่ของน้องเอแคร์ก็ได้ช่วยทำให้บรรดาโต๊ะเก้าอี้ชุดแรกถูกลำเลียงไปอยู่ที่นั่นเรียบร้อยแล้ว (ขอบคุณมาก ๆ ครับ)
วันอาทิตย์คุณพ่อของน้องเมเปิลก็ช่วยขนหนังสือตำราจำนวนหนึ่งไปเก็บไว้ที่บ้านใหม่ เมเปิลจึงเป็นนักเรียนคนแรกที่ได้เรียนไวโอลินที่นี่!
ผมจะใช้ชั้นลอยเป็นที่สอนดนตรี วงเครื่องสายของเด็ก ๆ คงจะนั่งบรรเลงกันตรงนี้!
เปลี่ยนที่อยู่ใหม่… ผมก็คงยังเป็น “ลุงน้ำชา” คนเดิม เป็น “ช่างเหอะ” ผู้ที่ทำอะไรผิด ๆ ถูก ๆ ไปตามเรื่อง (อย่างที่เขียนเล่าให้ฟังใน “บล็อกช่างเหอะ”) ชีวิตก้าวต่อไปคงไม่มีอะไรมาก ผมอยากจะบริจาคโลหิตให้ได้อีกสัก ๒-๓ ปี (ก็ไม่รู้ว่าเค้าจะรับหรือเปล่า?) อยากจะท่องเที่ยวแล้วนำเรื่องมาเขียนในบล็อกเหมือนที่เคยทำ อยากจะสอนเด็ก ๆ ต่อไปเรื่อย ๆ จนร่างกายไปไม่ไหว!
เพื่อน ๆ ที่รักครับ ผมสแกนฟิล์มได้แล้วนะ ต่อจากนี้ก็จะสามารถหยิบภาพสไลด์เก่า ๆ นำมาเล่าเป็นเรื่องเป็นราวไ้ด้ ขอเวลาให้ผมได้ย้ายบ้านก่อนเด้อ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น