อาคารส่วนขยายของพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ เชียงแสน ใช้จัดแสดงเกี่ยวกับชาติพันธุ์วิทยา ในเอกสารกล่าวไว้ว่า…
แบ่งออกเป็น ๓ หัวเรื่อง ได้แก่ เรื่องชีวิตความเป็นอยู่ของกลุ่มชนแถบลุ่มน้ำโขง อาทิ เครื่องมือ ที่ใช้ในการทำมาหากินในชีวิตประจำวัน เครื่องดนตรีพื้นเมือง ดาบและอาวุธต่างๆ เรื่องเมืองเชียงแสนในอดีตกล่าวถึงพัฒนาการของเมืองเชียงแสนในสมัยรัตนโกสินทร์เริ่มตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ ๑ จนกระทั่งถึงสมัยรัชกาลที่ ๕ ที่ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าๆให้ชาวลำปาง ลำพูน และเชียงใหม่ เข้าไปอาศัยอยู่ในเมือง เชียงแสน และฟื้นฟูเมืองขึ้นใหม่ การเข้ามาของกลุ่มชนต่างๆ เช่น ไทยลื้อ ไทยใหญ่ รวมทั้งชาวเขาเผ่าต่างๆ โดยได้รวบรวมเครื่องเขินของพม่าแบบต่างๆ มากที่สุด…
เพื่อน ๆ ดูกันเองก็แล้วกันนะ ผมบรรยายไม่ถูก เพราะมันมากจริง ๆ! จะจดบันทึกมานำเสนอก็ไม่มีเวลาพอ!
ผมชะโงกหน้าออกไปดูสวนหย่อมที่อยู่ตรงกลาง…
ถ่ายภาพไว้หน่อย…
ใกล้เวลาปิดพิพิธภัณฑ์แล้ว… ผมไม่อยากอยู่จนเค้าต้องไล่ (อิอิ) รีบเดินออกไปหาเจ้า Coyote ซึ่งยังคงยืนรอผมอยู่ที่หน้าอาคาร (มิได้หายไปเหมือนดังที่คุณบิมเป็นห่วง)
ท้องเริ่มร้อง…ส่งสัญญาณเตือน ผมลืมซะสนิทว่ายังไม่ได้กินอะไรเป็นอาหารกลางวัน นอกจากไอศกรีมกะทิที่สามเหลี่ยมทองคำ!!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น