จากพระอุโบสถวัดพระเจดีย์ซาวหลัง ผมอ้อมไปทางด้านหลัง เดินเลี้ยวขวาไปยัง "บ่อน้ำสองพี่น้อง"
ผ่านกุฏิสงฆ์ที่เรียงรายอยู่ด้านซ้ายมือไปหลายหลัง....
จนสุดระยะที่ "บ่อน้ำสองพี่นอง"...
"บ่อน้ำสองพี่น้อง" วัดพระเจดีย์ซาวหลัง มีประวัติความเป็นมาดังนี้...
ในกาลครั้งหนึ่งมีชายกำพร้าอนาถา ๒ คนพี่น้องมีความยากจนมาก คิดที่จะสร้างกุศล จึงได้ปรึกษาหารือกันว่า "ในชาติปางก่อนหนหลังเราทั้งสองเห็นจะเห็นจะไม่ได้ทำบุญอะไร คงจะเป็นคนใจคอคับแคบ ไม่ได้สละสิ่งของให้แก่คนอื่น ไม่เอื้อเฟื้อช่วยเหลือคนอื่น ดูถูกเหยียดหยามคนจนอนาถาเป็นแน่ เกิดมาชาตินี้จึงเป็นคนถูกพ่อแม่ทอดทิ้ง เป็นคนจนไร้สมบัติ ไม่มีที่พึ่งอาศัย" เมื่อชายคนพี่พูดจบแล้ว ได้ชักชวนน้องว่า "นับเป็นบุญญาโชควาสนาของเราแล้วที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์อีก ได้มาพบพระอรหันต์เถระเจ้า" ในที่สุดก็ตกลงจะสร้างบ่อน้ำถวายคนละ ๑ บ่อ จึงพากันไปถึงสถานที่จะขุดบ่อน้ำ ทั้งสองพร้อมใจกันอธิษฐานว่า "ข้าพเจ้าทั้งสองเป็นพี่น้องกัน เป็นคนจนเข็ญใจ ไร้ทรัพย์สมบัติ ทั้งเป็นคนกำพร้า ไม่มีที่พึ่งพิงอาศัย มีจิตใจเลื่อมใคร่ที่จะสร้างบ่อน้ำถวายพระอรหันต์เถระเจ้า ณ ที่นี้ เมื่อขุดขออย่าให้น้ำลึกเกินไป ขอให้ลึกเพียง ๑ วาเถิด" เมื่ออธิษฐานแล้วก็พากันลงมือขุดลึกไปได้ ๑ วา ก็มีน้ำใสสะอาดไหลซึมออกมา เมื่อเห็นเช่นนั้นทั้งสองพี่น้องก็นำเอาก้อนอิฐมาก่อเป็นรูปบ่อน้ำ เมื่อเสร็จแล้วจึงกล่าวมอบถวายแด่พระอรหันต์เจ้าทั้งสองรูป เพื่อจะได้ใช้ ได้ดื่ม ได้สงส์(อาบ) ต่อไป จากนั้นสองพี่น้องก็เอาต้นมะม่วงมาปลูกไว้คนละต้น...เพื่อน ๆ ไปดูด้วยกันนะครับ...
อีกบ่อหนึ่งอยู่ทางด้านขวา...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น