เมืองที่อยู่ริมทะเลก็เป็นเช่นนี้แหละ ฝนตกได้ทุกเมื่อ คนมีเสื้อฝนหรือมีร่มก็สัญจรต่อ ส่วนผมต้องหยุดอยู่หน้าอาคารที่มีหลังคายื่นออกไปด้านหน้า ยืนรับไอเย็นจากละอองฝนที่กระเซ็นเข้าหา แต่ก็เป็นเวลามีความสุขกับการถ่ายภาพที่ได้เห็น...
พอฝนหยุดก็เดินต่อ ไปแวะเติมพลังด้วยโจ๊ก ๑ ชาม
ชอบใจหลักกิโลซึ่งรูปทรงคล้ายกับที่ สปป. ลาว...
ต้นไม้ใหญ่บนทางเท้าเค้ายังเก็บไว้ไม่ตัดทิ้ง เหลือเพียงช่องทางเล็ก ๆ พอเดินผ่านไปได้
อืมมมมม์...ไปรษณีย์อยู่โน่นไง เสียดายที่ไม่ได้ไปใช้บริการ!
เย็นมากแล้ว ผมกลับมาตั้งต้นที่ถนน Tran Hung Dao และ ถนน Le Loi
เป็นที่ตั้งของศูนย์บริการนักท่องเที่ยว (Hoi An Tourist Information) เสียดายจังวันนี้ปิดซะแล้ว...
ต้องยอมรับว่าผมเดินทางมาฮอยอันโดยมีข้อมูลน้อยมาก ทราบแต่เพียงว่าฮอยอันเป็นเมืองมรดกโลกซึ่งมีผู้จัดอันดับให้เป็น The best city on earth...
เท่าที่เห็นผมคิดว่าเมืองนี้น่าจะมีความปลอดภัยมากที่สุดในเวียดนามด้วย ที่นี่ไม่มีตึกระฟ้าหรืออาคารทันสมัยในลักษณะแปลกปลอมให้เห็น พอตกค่ำนักท่องเที่ยวจะพากันไปที่ย่านเมืองเก่า...
เพื่อน ๆ ตามไปด้วยกันนะ...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น