วันจันทร์ที่ 28 ธันวาคม พ.ศ. 2558

นั่งเรือกลับฮอยอัน



หลังจากปล่อยให้ใช้เวลาประมาณ ๒ ชั่วโมงเที่ยวชมสาทหมี่เซิน  รถบัสก็รับลูกทัว์ไปส่งที่ Cau Lau boat station (1) เพื่อนั่งเรือกลับฮอยอัน (5)


ตอนไปกับ one-day tour ในเมืองเว้ ขากลับผมได้นั่งเรือมังกรล่องแม่น้ำหอมไปขึ้นท่าที่สวนสาธารณะ วันนี้มีโอกาสได้นั่งเรืออีก... รู้สึกว่าถูกใจ!  ระหว่างเดินไปท่าเรือได้เห็นบ้านเรือนของคนเวียดที่อยู่ใกล้แม่น้ำ...




ขยันจริง ๆ คนเวียดนามเนี่ย...


พื้นที่หน้าบ้านแทนที่จะเว้นไว้เป็นลานว่างหรือทำสนามหญ้าสวย กลับลงข้าวโพดไว้เต็ม โดยไม่สนใจว่าบ้านจะดูไม่สวย!


จุดลงเรืออยู่ไม่ไกล...เราเดินตามกันไป



แล้วลงเรือ...




"ตึก ๆๆๆ" เสียงเครื่องยนต์ถูกเร่งให้ขับเคลื่อนไปข้างหน้า!


ไม่นานนักอาหารจานเดียวก็ถุูกนำมาวางให้  "ผัดผักรวมราดข้าว" เป็นอาหารมังสวิรัติที่ผมกินได้สบายมาก ทัวร์ราคาร้อยกว่าบาทได้แค่เนี้ยก็ดีแล้ว!


แถมกล้วยรูปร่างอัปลักษณ์ให้อีก ๑ ลูก...


กินอาหารกลางวันเสร็จ จะอิ่มหรือไม่อิ่มก็ไม่ว่ากระไร ผมนั่งดูวิวสองฝั่งแม่น้ำทูโบน (Thu bon) ไปเรื่อย ๆ


เห็นเรือวิ่งลอดสะพาน Cau Lau  เก่า (2)....






และสะพานใหม่ (3) ซึ่งอยู่ถัดไป...



สาวนักเดินทางนั่งอ่านคัมภีร์ Lonely Planet


ส่วนเด็กน้อยกดชัตเตอร์กล้องถ่ายรูป...


จนกระทั่งเรือหันหัวเข้าฝั่ง แม่เลี้ยงเจ้าของเรือ (คิดว่าคงใช่เพราะเห็นสะพายกระเป๋าหรู ดูมีฐานะ) ขยับตัวเตรียมโยนเชือกเข้าคล้องหลัก...


พาไปดูหมู่บ้านช่างแกะสลัก Kim Bong (4)...



ไปโรงงานแกะสลักและจำหน่ายสินค้าหัตถกรรม บางคนเรียกสถานที่เช่นนี้ว่า tourist trap แต่ผมคิดว่าน่าสนใจอยู่นะ เค้าไม่ได้บังคับให้ซื้อนี่นา



ได้เห็นช่างแกะสลักกับผลงานที่แตกต่างกับบ้านเรา...





จากนั้นก็พาไปส่งขึ้นท่าที่เมืองฮอยอัน แล้วให้หาทางกลับกันเอง ถูกปล่อยให้ลงตรงไหนผมไม่รู้แต่ไม่กลัว เดินกลับได้โดยไม่ต้องพึ่งพาอาศัยอุปกรณ์นำทางใด ๆ (ใจสู้ซะอย่าง...ว่ามั้ย?) 


แวะไปหาอาหารลงท้องอีก ๑ จาน คนเวียดเรียกว่าอะไรไม่รู้... แต่ดูน่ากิน


เพิ่งบ่ายสี่โมง ยังมีเวลาเที่ยวอีกเยอะ ผมขอกลับไปตั้งหลักที่โรงแรมก่อนละกัน...

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น