หลังจากปล่อยให้ใช้เวลาประมาณ ๒ ชั่วโมงเที่ยวชมสาทหมี่เซิน รถบัสก็รับลูกทัว์ไปส่งที่ Cau Lau boat station (1) เพื่อนั่งเรือกลับฮอยอัน (5)
ตอนไปกับ one-day tour ในเมืองเว้ ขากลับผมได้นั่งเรือมังกรล่องแม่น้ำหอมไปขึ้นท่าที่สวนสาธารณะ วันนี้มีโอกาสได้นั่งเรืออีก... รู้สึกว่าถูกใจ! ระหว่างเดินไปท่าเรือได้เห็นบ้านเรือนของคนเวียดที่อยู่ใกล้แม่น้ำ...
ขยันจริง ๆ คนเวียดนามเนี่ย...
พื้นที่หน้าบ้านแทนที่จะเว้นไว้เป็นลานว่างหรือทำสนามหญ้าสวย กลับลงข้าวโพดไว้เต็ม โดยไม่สนใจว่าบ้านจะดูไม่สวย!
จุดลงเรืออยู่ไม่ไกล...เราเดินตามกันไป
แล้วลงเรือ...
"ตึก ๆๆๆ" เสียงเครื่องยนต์ถูกเร่งให้ขับเคลื่อนไปข้างหน้า!
ไม่นานนักอาหารจานเดียวก็ถุูกนำมาวางให้ "ผัดผักรวมราดข้าว" เป็นอาหารมังสวิรัติที่ผมกินได้สบายมาก ทัวร์ราคาร้อยกว่าบาทได้แค่เนี้ยก็ดีแล้ว!
แถมกล้วยรูปร่างอัปลักษณ์ให้อีก ๑ ลูก...
กินอาหารกลางวันเสร็จ จะอิ่มหรือไม่อิ่มก็ไม่ว่ากระไร ผมนั่งดูวิวสองฝั่งแม่น้ำทูโบน (Thu bon) ไปเรื่อย ๆ
และสะพานใหม่ (3) ซึ่งอยู่ถัดไป...
สาวนักเดินทางนั่งอ่านคัมภีร์ Lonely Planet
ส่วนเด็กน้อยกดชัตเตอร์กล้องถ่ายรูป...
จนกระทั่งเรือหันหัวเข้าฝั่ง แม่เลี้ยงเจ้าของเรือ (คิดว่าคงใช่เพราะเห็นสะพายกระเป๋าหรู ดูมีฐานะ) ขยับตัวเตรียมโยนเชือกเข้าคล้องหลัก...
พาไปดูหมู่บ้านช่างแกะสลัก Kim Bong (4)...
ไปโรงงานแกะสลักและจำหน่ายสินค้าหัตถกรรม บางคนเรียกสถานที่เช่นนี้ว่า tourist trap แต่ผมคิดว่าน่าสนใจอยู่นะ เค้าไม่ได้บังคับให้ซื้อนี่นา
ได้เห็นช่างแกะสลักกับผลงานที่แตกต่างกับบ้านเรา...
จากนั้นก็พาไปส่งขึ้นท่าที่เมืองฮอยอัน แล้วให้หาทางกลับกันเอง ถูกปล่อยให้ลงตรงไหนผมไม่รู้แต่ไม่กลัว เดินกลับได้โดยไม่ต้องพึ่งพาอาศัยอุปกรณ์นำทางใด ๆ (ใจสู้ซะอย่าง...ว่ามั้ย?)
แวะไปหาอาหารลงท้องอีก ๑ จาน คนเวียดเรียกว่าอะไรไม่รู้... แต่ดูน่ากิน
เพิ่งบ่ายสี่โมง ยังมีเวลาเที่ยวอีกเยอะ ผมขอกลับไปตั้งหลักที่โรงแรมก่อนละกัน...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น